1-2. Sa bag-o pa lang naghari sa Juda si Zedekia nga anak ni Josia, miingon ang Ginoo kanako, “Jeremias, paghimog yugo ug isangon kini sa imong liog gamit ang higot nga panit.
3. Unya pagpadala ug mensahe ngadto sa mga hari sa Edom, Moab, Ammon, Tyre, ug Sidon pinaagi sa ilang mga embahador nga mianhi sa Jerusalem sa pagpakigkita kang Zedekia nga hari sa Juda.
4. Ingna kining mga embahador nga nag-ingon ang Ginoo nga Makagagahom, ang Dios sa Israel nga ihatag nila ang mosunod nga mensahe ngadto sa ilang mga hari:
5. ‘Pinaagi sa akong dakong gahom ug kusog, gimugna ko ang kalibotan, ang mga katawhan, ug ang mga hayop nga anaa niini, ug itugyan ko kini kang bisan kinsa nga gusto kong hatagan.
6. Ug karon itugyan ko ang inyong mga nasod sa akong alagad nga si Nebucadnezar nga hari sa Babilonia. Bisan ang ihalas nga mga mananap paalagaron ko kaniya.
7. Mag-alagad ang tanang kanasoran kaniya, sa iyang anak, ug sa iyang apo, hangtod nga moabot ang panahon nga malaglag ang Babilonia. Ug nianang panahona, ang Babilonia na usab ang moagad sa daghang kanasoran ug sa gamhanang mga hari.
8. “ ‘Ang nasod o gingharian nga dili moalagad o magpasakop kang Nebucadnezar nga hari sa Babilonia silotan ko pinaagi sa gira, kagutom, ug balatian hangtod nga ikatugyan ko kini sa hingpit kang Nebucadnezar. Ako, ang Ginoo, ang nag-ingon niini.
9. Busa ayaw kamo pagtuo sa inyong mga propeta, mga manalagna, mga tighubad sa kahulogan sa damgo, mga babaylan o mga espiritista, nga nagaingon nga dili kamo sakopon sa hari sa Babilonia.
10. Bakak ang ilang gisulti kaninyo, ug mahimo kining hinungdan nga palayason kamo sa inyong yuta. Abugon ko kamo ug laglagon.
11. Apan ang nasod nga magpasakop ug moalagad sa hari sa Babilonia, magpabilin sa ilang kaugalingong yuta, ug padayon nga manginabuhi ug magpuyo didto. Ako, ang Ginoo, ang nag-ingon niini.’ ”