30. “Jeremias, isulti kanila ang tanan kong giingon, ug ingna sila: Daw liyon nga magngulob ang Ginoo gikan sa langit; ang iyang tingog magdahunog gikan sa iyang balaan nga pinuy-anan. Mongulob siyag kusog ngadto sa iyang katawhan. Mosinggit siya sa tanang nagapuyo sa kalibotan sama sa tawo nga nagasinggit samtang nagapuga ug ubas.
31. Ang iyang tingog mabatian sa tibuok kalibotan, kay akusahan niya ang mga nasod. Hukman niya ang tanang katawhan, ug pamatyon ang mga daotan sa gira. Ako, ang Ginoo, ang nag-ingon niini.”
32. Nagpadayon sa pag-ingon ang Ginoo nga Makagagahom: “Pangandam kamo! Ang kalaglagan moabot sa mga kanasoran sama sa makusog nga bagyo nga naggikan sa pinakalayong bahin sa kalibotan.”
33. Nianang adlawa ang gipamatay sa Ginoo magkatag sa tibuok kalibotan. Walay magsubo, mohipos, o molubong kanila. Mahisama sila sa tae nga magkatag sa yuta.
34. Pagminatay kamong mga pangulo. Ligid kamo sa abo sa pagpakita sa inyong kasubo. Kay miabot na ang adlaw nga pamatyon kamo nga daw mga karnero. Madugmok kamo ug makatag sama sa mahalon nga sudlanan.
35. Wala gayod kamoy dapit nga kaikyasan o kadangpan.
36. Mabati ang inyong mga paghilak ug pagminatay, kay gilaglag sa Ginoo ang inyong nasod.