5. Miingon pa gayod ang Ginoo, “Panghimaraoton ko ang tawo nga mobiya kanako ug mosalig sa tawo nga molig-on kaniya.
6. Mahisama siya sa tanom sa kamingawan nga dili molambo. Magapuyo siya sa mamala ug asinon nga yuta diin walay nagapuyo.
7. Apan bulahan ang tawo nga nagasalig ug nagalaom kanako.
8. Mahisama siya sa kahoy nga gitanom sa daplin sa sapa kansang mga gamot nakaabot sa tubig. Kini nga kahoy dili mahadlok ni mabalaka kon moabot ang ting-init o taas nga hulaw. Ang iyang mga dahon kanunayng lunhaw, ug walay puas ang iyang pagpamunga.
9. “Labihan gayod ka malimbongon ang kasingkasing sa tawo ug walay makatupong niini. Kinsay makatugkad niini?
10. Ako, ang Ginoo, nagasusi sa kasingkasing ug hunahuna sa tawo. Ihatag ko sa matag usa ang angay sa iyang batasan ug binuhatan.
11. Ang tawo nga nakaangkon ug bahandi sa dinaotan nga paagi sama sa langgam nga naglomlom sa itlog nga dili iya. Sa tunga-tunga sa iyang pagkinabuhi, mahanaw kaniya ang iyang bahandi, ug mogawas nga buang-buang diay siya.”
12. O Ginoo, ang imong templo mao ang imong matahom nga trono sukad pa kaniadto.
13. Ikaw Ginoo, ang paglaom sa Israel. Maulawan gayod ang tanang mibiya kanimo. Ilubong gayod sila sa yuta kay gisalikway ka nila, ang tuboran nga nagahatag ug kinabuhi.
14. O Ginoo, ayoha ako ug maulian ako. Luwasa ako ug makalingkawas ako. Kay ikaw ang akong ginadayeg.