14. Inigkakita ninyo niini, malipay gayod kamo, ug mobaskog kamo sama sa nagalambo nga tanom. Ipakita sa Ginoo ang iyang gahom ngadto sa iyang mga alagad, apan ipakita niya ang iyang kapungot ngadto sa iyang mga kaaway.
15. Pamati! Moabot ang Ginoo inubanan sa kalayo, ug ang iyang mga karwahe morag alimpulos. Ipahamtang niya ang iyang kapungot ngadto sa iyang mga kaaway, ug silotan niya sila sa nagadilaab nga kalayo.
16. Kay pinaagi sa kalayo ug sa iyang espada, silotan sa Ginoo ang tanang mga tawong makasasala, ug daghan ang iyang mapatay.
17. Miingon ang Ginoo, “Magdungan ug pangamatay ang mga nagapakabalaan ug nagapakahinlo sa ilang kaugalingon sa ilang pagsimba sa ilang mga dios-dios didto sa hardin. Mangamatay sila samtang nagakaon ug baboy, ilaga, ug sa uban pang pagkaon nga giisip nga hugaw.
18. Nasayod ako sa ilang binuhatan ug hunahuna. Busa moanha ako ug tigomon ko ang mga katawhan sa tanang nasod, ug makita nila ang akong gahom.
19. Magpakita akog ilhanan kanila. Ug ang makalingkawas kanila ipadala ko ingon nga mga mensahero ngadto sa kanasoran sa Tarshish, Pul, Lud (kansang katawhan nabantog nga mga mamamana), Tubal, Grecia, ug sa mga isla nga layo, nga wala makadungog sa akong kabantog ug wala makakita sa akong gahom. Imantala nila ang akong gahom ngadto sa mga nasod.
20. Ug dad-on nila pagbalik gikan niining mga nasod ang tanan ninyong mga katagilungsod nga sakay sa mga kabayo, mga mula, mga kamelyo, ug sa mga karwahe ug karomata. Dad-on nila sila sa akong balaan nga bukid, sa Jerusalem isip halad alang kanako. Sama sila sa mga Israelinhon nga nagahalad sa akong templo ug mga halad sa pagpasidungog nga gisulod sa hinlo nga sudlanan.
21. Ug himuon kong mga pari ug mga Levita ang uban kanila. Ako, ang Ginoo, ang nag-ingon niini.”