4. Kay mao kini ang giingon sa Ginoo: “Panalanginan ko ang mga tawong kinapon nga nagatuman sa akong mga ginapahimo sa Adlaw nga Igpapahulay, ug nagahimo sa mga butang nga makapalipay kanako ug nagatuman sa akong kasabotan.
5. Tugotan ko sila nga mosulod sa akong templo ug hatagan ko sila sa pasidungog nga labaw kay sa pasidungog nga madawat nila kon may mga anak sila. Dili gayod sila malimtan sa mga tawo hangtod sa hangtod.
6. “Panalanginan ko usab ang mga dili Israelinhon nga nagatugyan sa ilang kinabuhi kanako aron alagaran ako, higugmaon, ug simbahon, ug nagatuman sa akong mga ginapahimo sa Adlaw nga Igpapahulay ug nagatuman sa akong kasabotan.
7. Dad-on ko sila sa akong balaan nga bukid, ug lipayon ko sila didto sa akong balay nga alampoanan. Dawaton ko sa akong halaran ang ilang mga halad nga sinunog ug uban pang mga halad, kay ang akong balay tawgon nga balay nga alampoanan sa mga tawo sa tanang nasod.”
8. Miingon usab ang Ginoong Dios nga nagtigom sa mga binihag nga mga Israelinhon, “Tigomon ko pa gayod ang uban, gawas niadtong natigom ko nang daan.”
9. Duol kamo, tanang nasod nga sama sa mabangis nga mga mananap, ug laglaga ninyo ang katawhan sa Israel.
10. Kay ang ilang mga pangulo nga mga magbalantay unta niining nasora morag mga buta ug walay kahibalo. Sama sila sa mga iro nga amang; dili sila makapaghot. Buot lang nilang moluko, matulog, ug magdamgo.
11. Sama sila sa mga hakog nga iro nga walay pagkatagbaw. Mga magbalantay sila sa Israel nga walay panabot. Ang matag usa kanila nagpatuyang sa iyang gustong buhaton ug nagtinguha lang sa iyang kaugalingong kaayohan.
12. Miingon sila, “Dali, magkuha kitag ilimnon ug maghubog! Ingon gihapon niini ugma, ug mas labaw pa gani!”