8. Tungod sa labihan kong kapungot kanimo, gitalikdan ko ikaw sulod sa mubong panahon. Apan tungod sa akong walay kataposang gugma, kaloy-an ko ikaw. Ako, ang Ginoo nga imong Manluluwas, ang nag-ingon niini.
9. “Alang kanako, sama kini sa panahon ni Noa diin nanumpa ako nga dili na gayod molunop dinhi sa kalibotan. Ug karon, nanumpa usab ako nga dili na gayod ako masuko o mosilot kanimo.
10. Bisag mangatumpag pa ang mga bukid ug mga bungtod, ang akong gugma magpabilin, ingon man ang akong kasabotan uban kaninyo nga panalanginan ko kamo. Ako, ang Ginoo nga nalooy kanimo, ang nag-ingon niini.
11. “O Jerusalem, daw gikuso-kuso ka sa bagyo. Nag-antos ka ug wala gayoy midasig kanimo. Apan tukoron ko ikaw pag-usab sa mga patukoranan nga hinimo gikan sa mga batong safiro ug gamiton ko ang mahalong mga bato sa paghimo sa mga dingding sa imong balay.
12. Gamiton ko ang mga batong rubi alang sa imong tore, ug ang matahom nga mga bato sa paghimo sa imong mga pultahan ug mga paril.
13. Ako mismo ang motudlo sa imong katawhan, ug magmauswagon gayod sila pag-ayo.
14. Molig-on ka tungod kay magkinabuhi nga matarong ang imong katawhan. Mahilayo ka na sa modaog-daog kanimo, busa wala ka nay kahadlokan. Dili na moduol kanimo ang imong mga kaaway, busa dili ka na malisang.
15. Kon may mosulong kanimo, dili kini akong kagustohan. Moampo kanimo ang mosulong kanimo.
16. Pamati! Ako mismo ang naghimo sa mga panday nga maoy nagahuyop sa gabagang uling ug nagahimog armas. Ug ako usab ang naghimo sa mga sundalo nga nagagamit niining mga armas sa pagpanglaglag.
17. Walay hinagiban nga gihimo sa pagpakigbatok kanimo ang makaunsa kanimo. Matubag mo ang mga sumbong batok kanimo. Mao kini ang panulondon sa akong mga alagad; molaban ako kanila. Ako, ang Ginoo, ang nag-ingon niini.”