1. Mao kini ang giingon sa Ginoo kang Cyrus nga iyang pinili, kansang gahom iyang gipalig-on. “Sakopon mo ang mga nasod ug pildihon mo ang mga hari. Ablihan mo ang mga pultahan sa ilang mga siyudad ug dili na kini sirad-an.
2. Mouna ako aron sa pag-andam sa imong agianan, ug patagon ko ang mga bukid. Gub-on ko ang mga pultahan nga bronsi ug ang mga trangka niini nga puthaw.
3. Ihatag ko kanimo ang mga tinipig nga mga bahandi, aron mahibaloan mo nga ako mao ang Ginoo, ang Dios sa Israel nga nagtawag kanimo.
4. Gitawag ko ikaw aron tabangan mo ang Israel nga akong alagad, ang katawhan nga akong pinili. Gipasidunggan ko ikaw bisan wala ka makaila kanako.
5. Ako mao ang Ginoo, ug wala nay lain; wala nay laing Dios gawas kanako. Hatagan ko ikaw ug kusog bisan wala ka makaila kanako,
6. aron ang mga katawhan sa tibuok kalibotan mahibalo nga wala nay laing Dios gawas kanako. Ako mao ang Ginoo, ug wala nay lain.
7. Ako ang naghimo sa kahayag ug sa kangitngit. Ako ang nagadala sa kaayohan ug sa katalagman. Ako, ang Ginoo, mao ang naghimo niining tanan.
8. Maghatag akog kadaogan sama sa paghatag sa kalangitan ug ulan. Ug dawaton kini sa mga tawo sa kalibotan. Molungtad ang kaluwasan, ug ang pagkamatarong sama sa tanom nga nanubo. Ako, ang Ginoo, ang naghimo niini.
9. Alaot ang makiglalis sa Dios nga iyang Magbubuhat. Sama lang siya sa kolon. Makareklamo ba ang yuta sa magkukolon kon unsay iyang himuon? O makareklamo ba siya nga kulang sa kahanas ang magkukolon?
10. Alaot ang anak nga moingon sa iyang ginikanan, ‘Nganong gipanganak ninyo akong sama niini?’ ”