1. “Apan karon, pamati, O Israel nga akong alagad, ang katawhan nga akong pinili, nga mga kaliwat ni Jacob.
2. Ako, ang Ginoo, mao ang naghimo ug nagtabang kanimo. Ayaw kahadlok, ikaw nga akong alagad ug pinili nga katawhan.
3. Kay hatagan ko ikaw ug tubig nga mohupay sa imong kauhaw ug mobasa sa imong malang yuta. Gamhan ko sa akong Espiritu ang imong mga kaliwat ug panalanginan ko sila.
4. Mouswag sila sama sa labong nga mga sagbot nga abunda sa tubig o sa mga kahoy sa daplin sa sapa.
5. May moingon, ‘Iya ako sa Ginoo,’ ug may ubang moingon, ‘Kaliwat ako ni Jacob.’ May mosulat usab diha sa ilang kamot sa ngalan sa Ginoo, ug maghunahuna sa ilang kaugalingon nga sakop sa katawhan sa Israel.
6. “Mao kini ang giingon sa Ginoo, ang Hari ug Manluluwas sa Israel, ang Makagagahom nga Ginoo: Ako ang una ug ang kataposan. Wala nay laing Dios gawas kanako.
7. Kinsa ang sama kanako? Ipasulti siya sa akong atubangan kon unsay nahitabo sukad sa panahon nga gitukod ang usa ka nasod, ang akong katawhan, ug kon unsa ang mahitabo sa umaabot.
8. Ayaw kamo kahadlok o kalisang. Dili ba nga gipadayag ko na man kaninyo kaniadto pa ang akong katuyoan? Ug kamo mismo ang akong mga saksi. May lain pa bang Dios gawas kanako? Wala gayod! Wala na akoy nahibaloan pa nga salipdanan.”
9. Walay pulos ang tanang nagahimog mga dios-dios. Ug kining mga dios-dios nga ilang gipakamahal walay bili. Sila mismo makapamatuod nga wala kini bili. Kay dili kini makakita ug walay nahibaloan. Mao gani nga maulawan ang mga nagasimba niini.
10. Buang-buang ang tawo nga nagahimo ug mga dios-dios nga dili man lang niya mapuslan.
11. Pamati! Maulawan ang tanang nagasimba sa mga dios-dios, kay ang naghimo niini mga tawo lang usab. Tigoma silang tanan aron sa pagpanalipod sa ilang kaugalingon, kay malisang sila kanako ug maulawan.
12. Ang panday sa puthaw mobutang ug puthaw sa baga. Masohon niya kini ug kusog aron pormahon nga dios-dios. Maluya siya sa kagutom ug malipong sa kauhaw.
13. Ang panday sa kahoy mosukod ug usa ka putol sa kahoy. Markahan niya kini ug pormahong tawo pinaagi sa iyang mga gamit. Unya kuliton niya kini sa matahom nga dagway sa tawo aron ibutang sa usa ka templo.
14. Aron may gamiton siyang kahoy, magputol siyag sedro, o sipres, o terebinto nga iyang gipatubo sa kakahoyan. Magtanom usab siyag kahoyng pino, ug pinaagi sa ulan motubo kini.
15. Gamiton niyang sugnod ang ubang mga kahoy, aron makapainit siya ug makaluto ug pan. Ug ang uban himuon niyang dios-dios, ug unya ludhan niya kini ug simbahon.
16. Ihaling niya ang ubang mga kahoy ug magsugba siyag karne diha sa baga niini. Unya mokaon siya sa sinugba ug mabusog. Magpainit-init usab siya sa kalayo ug moingon, “Maayo kay nainitan ako.”
17. Ug ang ubang kahoy, himuon niyang dios-dios. Moluhod siya ug mosimba niining mga dios-dios, ug mag-ampo nga nagaingon, “Luwasa ako, kay ikaw ang akong dios.”
18. Kining mga tawhana wala masayod o makasabot sa ilang gihimo. Ang ilang mga mata nataptapan, mao nga dili sila makakita. Ang ilang mga hunahuna natak-opan, busa dili sila makasabot.
19. Wala gayod kanilay makapamalandong ug makahunahuna aron sa pag-ingon, “Gisugnod ko ang ubang kahoy ug nagluto akog pan. Nagsugba akog karne diha sa baga niini, ug mikaon ako. Ug karon himuon ko bang usa ka ngil-ad nga butang ang nahibiling kahoy? Mosimba ba ako sa usa ka putol sa kahoy?”
20. Sama lang siya sa nagkaon ug abo. Ang nalimbongan niyang hunahuna nagpahisalaag kaniya. Ug dili niya maluwas ang iyang kaugalingon, ni makaamgo ug makapangutana sa iyang kaugalingon. Dili niya madawat nga ang dios-dios sa iyang mga kamot dili tinuod nga dios.
21. Miingon ang Ginoo, “Hinumdomi kining mga butanga, O Israel, kay ikaw akong alagad. Gihimo ko ikaw, aron moalagad kanako, ug dili ko gayod ikaw kalimtan.
22. Wad-on ko na ang imong mga sala sama sa dag-om o gabon. Balik kanako, O Israel, kay luwason ko gayod ikaw.”
23. Pag-awit sa kalipay, O kalangitan! Singgit ug kusog, O kalibotan! Pag-awit kamong mga bukid ug mga kakahoyan, kay giluwas na sa Ginoo ang mga kaliwat ni Jacob; gipakita niya ang iyang pagkagamhanan sa Israel.
24. Mao kini ang giingon sa Ginoo nga inyong Manluluwas, nga nagbuhat kaninyo: Ako ang Ginoo nga naghimo sa tanang butang. Ako lang gayod ang nagbukhad sa kalangitan, ug nagmugna sa kalibotan.
25. Gisanta ko ang mga tagna sa bakakong mga propeta. Ug gihimo kong mga buang-buang ang mga manalagna. Gituis ko ang kahibalo sa mga maalamon, ug gihimong kawang ang ilang kahibalo.
26. Gituman ko ang mga panagna sa akong alagad ug mga mensahero. Miingon ako nga ang Jerusalem pagapuy-an pag-usab, ug ang uban pang mga lungsod sa Juda tukoron pag-usab.
27. Kon momando ako nga momala ang mga suba, momala kini.
28. Moingon ako kang Cyrus, “Ikaw ang magbalantay sa akong katawhan, ug himuon mo ang tanan kong gusto. Magmando siya nga tukoron pag-usab ang Jerusalem ug ang templo niini.”