1. Miingon ang Ginoo, “Ania ang akong alagad nga akong gilig-on. Ako siyang gipili ug nalipay ako kaniya. Gamhan ko siya sa akong Espiritu, ug magdala siyag katarungan ug kaangayan sa mga nasod.
2. Dili siya mosinggit o mosulti ug kusog diha sa mga kadalanan.
3. Dili niya pasagdan ang mga maluya sa pagtuo, kay tabangan niya ang tanan bisan ang gamay lang gayod ug pagtuo. Sa iyang pagkamatinumanon ipatuman gayod niya ang hustisya.
4. Dili gayod siya moundang o mawad-ag paglaom hangtod nga mapatunhay niya ang hustisya ug kaangayan sa kalibotan. Ang mga tawo sa mga isla nagahulat sa iyang mga katudloanan.”
5. Mao kini ang giingon sa Dios, ang Ginoo nga nagbuhat sa kalangitan nga iyang gibukhad nga daw tela. Gibuhat niya ang kalibotan ug ang tanang anaa niini. Siya usab ang naghatag ug gininhawa sa mga tawo ug sa tanang mga binuhat nga anaa sa kalibotan.
6. Miingon siya sa iyang alagad, “Ako, ang Ginoo, mao ang nagtawag kanimo sa pagpakita sa akong pagkamatarong. Tabangan ug panalipdan ko ikaw, ug pinaagi kanimo mohimo akog kasabotan uban sa mga tawo. Himuon ko ikaw nga suga ngadto sa mga nasod,
7. aron mobuka ang mga mata sa mga buta ug mahatagag kagawasan ang mga binihag nga nabilanggo sa mangiob nga bilanggoan.
8. Ako mao ang Ginoo, mao kana ang akong ngalan! Dili ko ihatag ang akong pasidungog kang bisan kinsa o ang pagdayeg nga alang kanako ngadto sa mga dios-dios.
9. Ang akong mga giingon kaniadto natuman na, ug karon ipadayag ko ang mga bag-ong mga panghitabo sa dili pa kini moabot.”
10. Pag-awit kamo ug bag-ong awit ngadto sa Ginoo! Pag-awit kamo ug mga pagdayeg kaniya, bisan kamo nga anaa sa pinakalayong bahin sa kalibotan. Dayega ninyo siya, kamo nga nagalawig sa dagat ug tanan kamong mga binuhat nga anaa niini, ug kamong nagapuyo sa mga isla.
11. Dayega ninyo siya, kamong anaa sa mga lungsod sa kamingawan ug kamong mga lumulupyo sa Kedar. Pag-awit kamo sa kalipay, kamong mga katawhan sa Shela. Panghugyaw kamo gikan sa tumoy sa mga bukid.
12. Pasidunggi ug dayega ang Ginoo, kamong anaa sa mga isla.
13. Makig-away ang Ginoo sama sa usa ka sundalong kusgan ug isog. Mosinggit siya sa pagsulong, ug modaog siya batok sa iyang mga kaaway.
14. Moingon siya, “Sa taas nga panahon naghilom lang ako ug gipugngan ko ang akong kaugalingon. Apan karon mosinggit ako sama sa usa ka babayeng gapanganak.
15. Tumpagon ko ang mga bukid ug mga bungtod, ug palayaon ko ang mga tanom niini. Himuon ko ang mga suba nga malang yuta, ug pahubsan ko ang mga katubigan.
16. Agakon ko ang akong katawhan nga mga buta sa kamatuoran ngadto sa dalan nga wala nila masinati ug maagii. Himuon kong kahayag ang kangitngit sa ilang agianan, ug patagon ko ang mga libaong nga mga dapit nga ilang pagalaktan. Himuon ko kini ug dili ko sila isalikway.
17. Apan kadtong nagasalig sa mga dios-dios ug nagaila sa tinunaw nga mga rebulto nga ilang dios-dios, mangikyas sa kaulaw.”
18. Miingon ang Ginoo sa iyang katawhan, “Kamong sama sa mga bungol ug buta, pamati kamo ug tan-aw!
19. Alagad ug pinili ko kamo. Mga mensahero ko kamo, apan walay makalabaw sa inyong pagkabuta ug pagkabungol.
20. Daghan na kamog nakita, apan wala ninyo tagda. Makadungog kamo, apan dili kamo mamati.”
21. Buot gayod sa Ginoo nga mapakita ang iyang pagkamatarong, aron ang iyang kasugoan mapasidunggan.
22. Apan karon ang iyang katawhan gikawatan, giilogan sa ilang mga kabtangan, gipriso sa mga bangag o sa mga bilanggoan, ug wala gayoy nakatabang kanila.
23. Kinsa kaninyoy buot mamati o mohatag ug pagtagad niining inyong nadunggan gikan karon?
24. Kinsa ba ang nagtugot nga kawatan ug ilogan sa ilang kabtangan ang Israel? Dili ba ang Ginoo nga atong nasad-an? Kay wala nato sunda ang iyang mga pamaagi ug wala nato tumana ang iyang kasugoan.
25. Busa gipakita sa Ginoo ang iyang hilabihan nga kasuko kanato pinaagi sa pagpaantos kanato sa kapait sa gira. Ang iyang kasuko sama sa kalayo nga milukop ug misunog kanato, apan wala nato kini gihunahuna ug gitagad.