10. Miingon ang Ginoo, “Mao na kini ang panahon nga molihok ako, ug pasidunggan ako sa mga tawo.
11. Kamo nga mga taga-Asiria, walay kapuslanan ang inyong mga giplano ug gihimo. Ang inyong kasuko sama sa nagdilaab nga kalayo nga mao ray molaglag kaninyo.
12. Masunog kamo hangtod mahisama kamo sa apog. Mahisama kamo sa tunokon nga tanom nga gipamutol ug gisunog.
13. Kamong mga kanasoran sa layo ug sa duol, sabta ninyo ang akong mga gihimo ug ilha ninyo ang akong pagkagamhanan.”
14. Nangurog sa kahadlok ang mga makasasala sa Jerusalem. Moingon sila, “Ang Dios sama sa nagadilaab nga kalayo nga dili mapalong. Kinsa man kanato ang makapuyo atubangan sa presensya sa Dios?”
15. Ang makapuyo diha mao lang ang mga tawong nagkinabuhi nga matarong, nagasultig tinuod, wala manglimbong, ug wala nagadawat ug suborno. Wala sila makig-uban sa mga nagaplano sa pagpamatay ug wala magpatintal sa daotang mga buhat.
16. Mao kini nga matang sa mga tawo ang mahilayo sa katalagman, nga daw nagpuyo sa habog nga mga dapit, kansang mahimong salipdanan mao ang mga dagkong bato. Dili sila mawad-an ug pagkaon ug tubig.
17. Mga Israelinhon, makita ninyo ang usa ka hari nga gamhanan, kansang gingharian labihan kalapad.
18. Mahinumdoman ninyo ang makahahadlok nga hitabo diin mianha kaninyo ang mga opisyal sa Asiria ug giihap kon pila ang inyong mga tore ug gisusi kon unsay makuha nila nga mga kabtangan gikan kaninyo.
19. Apan dili na ninyo makita pag-usab kadtong garbosong mga tawo ug mapahitas-on, kansang pinulongan dili ninyo masabtan.
20. Tan-awa ninyo ang Jerusalem, ang siyudad nga atong ginasaulogan sa atong mga pista. Makita ninyo nga malinawon ug lig-on kini, sama sa lig-on nga tolda kansang mga ugsok dili maibot ug ang mga higot dili mabugto.
21. Dinhi ipakita sa Ginoo kanato nga gamhanan siya. Ang Jerusalem mahisama sa usa ka dapit nga may halapad nga mga suba ug mga sapa nga dili matabok sa sakayan sa mga kaaway.
22. Himuon kini sa Ginoo tungod kay siya mao ang atong maghuhukom, magbabalaod, ug hari. Siya ang moluwas kanato.
23. Sa pagkakaron, ang Jerusalem sama sa sakayan nga luag ug mga higot, nagaharag ang palo, ug dili mabuklad ang mga layag. Apan moabot ang panahon nga daghan gayod nga kabtangan ang mailog sa Jerusalem gikan sa iyang mga kaaway — bisan ang mga bakol mabahinan.