13. Andam na ang Ginoo sa paghukom sa iyang katawhan.
14. Hukman niya ang mga tigdumala ug mga pangulo sa iyang katawhan. Mao kini ang iyang akusasyon batok kanila, “Giguba ninyo ang akong ubasan nga mao ang akong katawhan. Ang inyong mga balay puno sa mga butang nga gipanguha ninyo gikan sa mga kabos.
15. Nganong gidaog-daog ninyo ang akong katawhan ug gilisod-lisod ang mga kabos?” Mao kini ang giingon sa Ginoong Dios nga Makagagahom.
16. Miingon pa gayod ang Ginoo, “Mapahitas-on ang mga babaye sa Jerusalem. Mora silag si kinsa kon molakaw, ug gipatagingting pa nila ang mga alahas diha sa ilang mga tiil. Ug kon motan-aw sila dala ang pangidhat.
17. Busa hatagan ko silag nuka-nuka sa ulo, ug maupaw sila.”
18. Nianang panahona, kuhaon sa Ginoo ang ilang mga alahas sa tiil, ulo, ug liog.
19. Kuhaon man gikan kanila ang ilang mga ariyos, pulseras, bandana,
20. torong, alahas sa bukton, bakos, pahumot, ug habak.
21. Kuhaon pa gayod ang ilang mga singsing sa tudlo ug sa ilong,
22. ang ilang mahalong mga bisti, ang ilang kapa, kupo, pitaka,
23. espeho, bisti nga linen, turban, ug belo.
24. Imbes nga mangalimyon sila sa mga pahumot, manimaho na hinuon sila. Pisi ang ilang ibakos, ug maupaw ang matahom nilang buhok. Ang ilang mahalong bisti ilisag sako, ug mahanaw ang ilang katahom.