1. Miingon ang Ginoo, “Alaot ang Jerusalem, ang siyudad nga gipuy-an ni David! Sige, pasauloga kini nga siyudad sa iyang mga pista matag tuig.
2. Apan sulongon ko kini, ug manghilak ug magbakho ang mga lumulupyo niini. Ug alang kanako, ang tibuok nga siyudad mahimong sama sa halaran nga napuno sa dugo.
3. Palibotan ko ang siyudad sa Jerusalem. Maghimo akog mga damba ug tambakan kog yuta ang palibot sa inyong mga paril, ug sulongon ko kamo.
4. Malaglag kamo, ug mahimong sama sa usa ka kalag nga nagahagawhaw gikan sa ilalom sa yuta.
5. Apan sa kaulahian, ang inyong mga kaaway nga daghan kaayo mahimong sama sa abog o tahop nga paliron sa hangin. Kalit lang kini mahitabo kanila.
6. Duawon sa Ginoo nga Makagagahom ang Jerusalem inubanan sa dalogdog, linog, dakong kabanha, buhawi, bagyo, ug nagadilaab nga kalayo.
7-8. Mawala sama sa usa ka damgo ang daghang mga nasod nga nakiggira sa Jerusalem ug miguba sa mga paril niini. Sama sila sa tawo nga nagdamgo nga mikaon, apan sa pagmata niya, gigutom pa gihapon siya, o sama sa tawo nga nagdamgo nga miinom, apan momata siya nga luya kay wala matagbaw ang iyang kauhaw.”
9. Kamong mga taga-Juda, liboga ninyo ang inyong kaugalingon ug pagpakabuang kamo. Taptapi ninyo ang inyong mga mata ug pagpakabuta kamo. Naghubog kamo ug nagsusapinday apan dili tungod sa bino.
10. Kay gipahinanok kamo sa Ginoo. Gitabonan niya ang inyong mga ulo ug mga mata, nga mao ang inyong mga propeta.
11. Alang kaninyo, kining tanan nga gipadayag kaninyo sama sa libro nga selyado. Kon ipabasa mo kini sa tawo nga mahibalong mobasa, moingon siya, “Dili ko kana mabasa tungod kay selyado.”
12. Ug kon ipabasa mo sa dili mahibalong mobasa, moingon siya, “Dili ako mahibalong mobasa.”
13. Nagaingon ang Ginoo, “Kining katawhan nagadayeg ug nagapasidungog kanako sa baba lang, apan ang ilang kasingkasing halayo kanako. Ug ang ilang pagsimba kanako sumala lang sa mga kasugoan sa tawo.
14. Busa pahinganghaon ko pag-usab kini nga mga tawhana sa sunod-sunod nga mga katingalahang butang. Ug wad-on ko ang kaalam sa mga maalamon ug ang kahibalo sa mga utokan.”
15. Alaot kamong naningkamot sa pagtago sa inyong mga plano gikan sa Ginoo. Nagahimo kamo sa inyong mga buluhaton diha sa kangitngit ug nagaingon, “Walay makakita o makahibalo sa atong gihimo.”
16. Mga hungog kamo! Bali ang inyong pangisip. Giisip ninyong sama sa yutang kolonon ang tighimo ug kolon. Makaingon ba ang hinimo nga butang sa naghimo kaniya, “Dili ikaw ang naghimo kanako?” Makaingon ba ang kolon sa nag-umol kaniya, “Wala kay hibangkaagan?”
17. Sa dili madugay ang kakahoyan sa Lebanon mahimong tabunok nga uma, ug ang tabunok nga uma mahimong kakahoyan.
18. Nianang higayona, ang bungol makadungog na sa mga pulong nga gibasa gikan sa libro. Ug ang buta, nga pulos kangitngit lang ang iyang makita, makakita na.
19. Ug tungod sa Ginoo, ang Balaan nga Dios sa Israel, maglipay pag-usab ang mga mapainubsanon ug ang mga kabos.
20. Mawala na ang mga mapintas ug mabiay-biayon nga mga tawo. Mangamatay ang tanang mahigugmaon sa pagpakasala
21. apil ang tanang nagabutang-butang sa uban, ang mga nagatuis sa katarong sa hukmanan, ug ang mga nagahatag ug mga bakak nga pagsaksi aron dili mahatagan ug hustisya ang mga walay sala.
22. Busa ang Ginoo, ang Dios nga nagluwas kang Abraham, nag-ingon mahitungod sa mga kaliwat ni Jacob, “Sugod karon, wala na silay angay ikaulaw o kahadlokan.
23. Kay kon makita nila ang akong mga binuhatan, tahoron nila ako, ang Balaan nga Dios ni Jacob, ug ilhon nila ang akong pagkabalaan. Kahadlokan nila ako nga Dios sa Israel.
24. Ang mga naglibog makasabot na unya sa kamatuoran, ug ang nagareklamo malipay na nga tudloan.”