20. Apan kon mosukol kamo ug magmagahi, sigurado gayod nga mangamatay kamo. Mahitabo gayod kini, kay ako, ang Ginoo, ang nag-ingon niini.”
21. Tan-awa ninyo ang siyudad sa Jerusalem. Matinumanon kini kaniadto, apan karon nahisama na sa usa ka babayeng nagabaligya sa iyang dungog. Kaniadto, matarong ang mga tawo nga nagpuyo niini, apan karon pulos na mga mamumuno.
22. Jerusalem, bililhon ka kaniadto sama sa pilak, apan karon wala ka nay pulos. Sama ka sa mahalon nga bino, apan karon mora ka na ug bino nga sinagolan ug tubig.
23. Ang imong mga pangulo mga gahig ulo ug kauban sa mga kawatan. Ganahan sila kaayo sa mga suborno, ug kanunay silang nagaapas ug mga gasa. Dili sila mamati o molaban sa katungod sa mga ilo ug sa mga biyuda.
24. Busa miingon ang Ginoo, ang Makagagahom nga Dios sa Israel: “Manimalos ako kaninyo nga mga taga-Jerusalem, nga akong mga kaaway, aron dili na ako mahasol pa sa inyong ginahimo.
25. Silotan ko kamo aron mahinloan kamo, sama sa plata nga tunawon sa kalayo aron mahimong lunsay.
26. Hatagan ko kamo pag-usab ug mga pangulo ug mga magtatambag nga sama kaniadto. Ug unya ang Jerusalem nga inyong siyudad pagatawgon na nga siyudad sa mga matarong ug matinumanon.”
27. Pinaagi sa matarong nga paghukom sa Ginoo, luwason niya ang Jerusalem ug ang mga lumulupyo niini nga nagahinulsol.
28. Apan laglagon niya ang mga masinupakon ug ang mga makasasala, nga nagasalikway kaniya.
29. Maulawan kamong mga taga-Jerusalem tungod sa inyong pagsimba sa mga kahoy nga terebinto ug sa mga pinili ninyong mga tanaman.
30. Mahisama kamo sa kahoy nga terebinto nga nagakalaya, ug sa tanaman nga wala mabisbisi.
31. Ang mga gamhanan kaninyo mahimong sama sa uga nga kahoy nga daling masunog, ug ang ilang daotang binuhatan maoy mahimong sama sa silà nga mohaling sa kalayo nga mosunog kanila, ug walay makapalong niini.