1. “Busa tawga ninyo ang inyong isigka-Israelinhon nga ‘Akong katawhan’ ug ‘Gikaloy-an.’”
2. “Mga anak, badlonga ninyo ang inyong inahan kay dili ko na siya asawa, ug dili na niya ako bana. Ingna ninyo siya nga undangon na ang iyang pagpamiga.
3. Kay kon dili siya moundang, huboan ko siya ug madayag ang iyang kahubo sama sa dihang gihimugso siya. Himuon ko siyang sama sa kamingawan o disyerto, ug mamatay siya sa kauhaw.
4-5. Ug kamo nga iyang mga anak dili ko kaloy-an, kay mga anak kamo sa babayeng mananapaw. Makauulaw ang ginahimo sa inyong inahan nga mianak kaninyo. Miingon siya, ‘Apason ko ang akong mga laki nga mao ang nagahatag kanako sa akong pagkaon ug tubig, mga panapton nga delana ug linen, lana, ug mga ilimnon.’
6. “Busa koralon ko siyag tunokon nga tanom aron dili siya makagawas.
7. Gukdon niya ang iyang mga laki apan dili niya sila maabtan. Pangitaon niya sila apan dili niya sila makit-an. Unya moingon siya, ‘Mobalik na lang ako sa akong bana, kay mas maayo pa ang akong kahimtang kaniadto kay sa karon.’
8. “Wala niya hunahunaa nga ako ang naghatag kaniya sa mga lugas, duga sa ubas, lana, ug sa daghang mga plata ug mga bulawan nga gigamit nila nga imahen ni Baal.
9. Busa sa panahon sa ting-ani bawion ko ang mga lugas ug duga sa ubas nga akong gihatag. Ug kuhaon ko usab ang mga panapton nga delana ug linen nga gihatag ko aron itabon sa iyang pagkahubo.
10. Ug karon huboan ko siya atubangan sa iyang mga laki, ug walay makaluwas kaniya gikan sa akong mga kamot.
11. Undangon ko ang iyang paglipay ug ang tanan niyang mga kasaulogan: ang Pista sa Pagsugod sa Bulan, mga Adlaw nga Igpapahulay, ug ang tanang gitakda nga mga kasaulogan sa tuig.
12. Daoton ko ang iyang mga tanom nga ubas ug mga kahoy nga igos nga matod pa niya gibayad kaniya sa iyang mga laki. Himuon ko ang mga tamnanan niini nga kalasangan, ug ang ihalas nga mga mananap na lang ang mokaon niini.
13. Silotan ko siya tungod sa mga higayon nga nagasunog siyag insenso isip halad ngadto sa mga imahen ni Baal. Nagsul-ob siya ug mga alahas ug migukod sa iyang mga laki, apan ako gikalimtan niya. Ako, ang Ginoo, ang nag-ingon niini.
14. “Karon, danihon ko siya ug dad-on sa kamingawan ug pangulitawhan pag-usab.
15. Ug didto ihatag ko kaniya pagbalik ang iyang mga tamnanan sa ubas, ug ang Lugut sa Acor mahimong pultahan sa paglaom. Unya, sugton niya ako sama sa iyang gihimo kaniadtong batan-on pa siya, sa dihang migawas siya gikan sa Ehipto.”
16. Miingon ang Ginoo sa mga Israelinhon, “Nianang adlawa nga mobalik kamo kanako, pagatawgon ninyo ako nga inyong bana, ug dili na ninyo ako pagatawgon nga inyong Baal.
17. Dili ko na gayod kamo pasangpiton sa mga ngalan ni Baal.
18. Nianang adlawa maghimo ako ug kasabotan uban sa tanang matang sa mga mananap ug dili na nila kamo unsaon. Wagtangon ko sa yuta sa Israel ang pana ug espada aron makatulog kamo nga malinawon ug walay gikahadlokan nga katalagman.
19. “Ilhon ko kamong akong asawa hangtod sa kahangtoran. Buhaton ko diha kaninyo ang matarong ug husto. Higugmaon ko kamo ug kaloy-an,
20. ug magmatinud-anon ako kaninyo. Ug ilhon ninyo ako nga Ginoo.
21. Ako, ang Ginoo, nag-ingon nga nianang adlawa tubagon ko ang inyong pag-ampo. Paulanon ko aron motubo diha sa yuta
22. ang mga lugas, ubas, ug olibo alang kaninyo nga gitawag nga Jezreel.
23. Papuy-on ko kamo sa inyong yuta isip akong katawhan. Ipakita ko ang akong kalooy kaninyo, kamo nga gitawag ug Lo Ruhama. Ug kamong gitawag nga Lo Ami tawgon ko nga akong katawhan. Ug moingon kamo kanako, ‘Ikaw ang among Dios.’ ”