1. Miingon si Hosea, “Mga taga-Israel, balik kamo sa Ginoo nga inyong Dios, kay nalaglag kamo tungod sa inyong mga sala.
2. Balik kamo sa Ginoo ug ingna siya, ‘Ginoo, pasayloa kami sa tanan namong mga sala ug dawata kami sumala sa imong kaayo, aron nga makahalad kami kanimo ug mga pagdayeg gikan sa among mga baba.
3. Dili na kami mangayo ug tabang sa Asiria ug dili na kami mosalig sa mga kabayo nga alang sa gira. Dili na usab namo tawgon nga among dios ang among hinimo. Kay gikaloy-an mo kami nga sama sa mga ilo.’ ”
4. Miingon ang Ginoo, “Ayohon ko ang akong mga katawhan gikan sa ilang pagkamalapason, ug higugmaon ko sila sa hingpit, kay nawala na ang akong kasuko kanila.
5. Panalanginan ko ang mga taga-Israel; mahisama ako sa yamog nga mobisbis sa mga tanom. Mouswag sila nga daw liryo nga nagapamulak. Molig-on sila sama sa mga kahoyng sedro sa Lebanon nga lawom ug mga gamot.
6. Modaghan sila sama sa mga sanga nga nanalingsing. Mahimo silang bantogan sama sa matahom nga kahoyng olibo ug sa mahumot nga kahoyng sedro sa Lebanon.
7. Mopuyo sila pag-usab ilalom sa akong pagpanalipod. Modaghan sila ug mouswag sama sa lugas, ug sa ubas nga nagapamulak. Ug mahimo silang bantogan sama sa bino sa Lebanon.
8. “Mga taga-Israel, ayaw na kamo pagdangop pa sa mga dios-dios. Tubagon ko ang inyong mga pag-ampo ug atimanon ko kamo. Sama ako sa labong nga kahoy nga sipres, nga kanunayng berde. Ako ang nagapauswag kaninyo.”
9. Hinaut nga ang mga maalamon mosabot sa mga nahisulat dinhi. Husto gayod ang mga pamaagi sa Ginoo ug ginasunod kini sa mga matarong, apan mahimo kining kapandolan sa mga malapason.