5. Usa niana ka gabii, nagdamgo ang tigsilbi ug bino ug ang panadero nga didto sa prisohan. Managlahi ang ilang damgo ug managlahi usab ang kahulogan niini.
6. Nianang pagkabuntag, sa pag-adto ni Jose kanila, namatikdan niya nga nagmagul-anon sila.
7. Busa gipangutana niya sila, “Nganong magul-anon man kamo?”
8. Mitubag sila, “Nagdamgo man gud kami apan walay makasaysay sa kahulogan niini.” Miingon si Jose, “Ang Dios lang ang makahatag ug kaalam sa pagsaysay sa kahulogan sa mga damgo. Sultihi ninyo ako, palihog, kon unsa ang inyong mga damgo.”
9. Busa gisultihan sa pangulo sa mga tigsilbi ug bino ang iyang damgo. Miingon siya, “Nagdamgo ako nga may usa ka punoan sa ubas diha sa akong atubangan
10. ug may tulo kini ka sanga. Nanalingsing kini, namulak, ug nahinog ang mga bunga.
11. Nagkupot ako sa kopa sa hari sa Ehipto, ug nagkuha ako ug ubas ug unya gipuga ko kini diha sa kopa. Human niini, gihatag ko ang kopa ngadto sa hari.”
12. Miingon si Jose, “Mao kini ang kahulogan sa imong damgo: Ang tulo ka sanga nagkahulogan ug tulo ka adlaw.
13. Sa dili pa mahuman ang tulo ka adlaw, pagawason ka sa hari gikan sa prisohan ug pabalikon sa imong naandang trabaho ingon nga tigsilbi kaniya ug bino.
14. Hinumdomi unya ako kon anaa ka na sa maayo nga kahimtang. Ug isip timaan sa imong kaayo, palihog, sultihi ang hari bahin kanako aron matabangan mo ako nga makagawas dinhi sa prisohan.
15. Kay ang tinuod, pinugos ang pagdala kanako dinhi sa Ehipto gikan sa dapit sa mga Hebreo, ug bisan dinhi wala gayod akoy gibuhat nga mahimong hinungdan nga prisohon nila ako.”