1. Pagkahuman niadto, nakighilawas si Adan sa iyang asawa nga si Eva ug namabdos kini. Sa dihang nakapanganak na si Eva, miingon siya, “Nakaangkon ako ug anak nga lalaki pinaagi sa tabang sa Ginoo, busa nganlan ko siya ug Cain.”
2. Nanganak pag-usab si Eva ug lalaki ug ginganlan niya kini ug Abel. Sa dihang nanagko na sila, si Abel nahimong magbalantay sa mga karnero ug mga kanding, ug si Cain nahimong mag-uuma.
3. Usa niadto ka adlaw, nagdala si Cain ug halad ngadto sa Ginoo gikan sa abot sa iyang uma.
4. Nagkuha usab si Abel ug pipila sa unang anak sa iyang mga kahayopan. Giihaw niya kini, ug gihalad ang pinakamaayo nga bahin ngadto sa Dios. Nalipay ang Ginoo kang Abel ug sa iyang halad,
5. apan wala siya malipay kang Cain ug sa iyang halad. Ug tungod niini, nasuko pag-ayo si Cain ug nagmug-ot.
6. Busa gipangutana siya sa Ginoo, “Nganong nasuko ka ug nagmug-ot?
7. Kon maayo lang ang imong ginabuhat, magmalipayon ka unta. Apan pagbantay! Kay kon dili maayo ang imong ginabuhat, ang sala mogahom kanimo. Kay ang sala daw sama sa mabangis nga mananap nga nagaatang kanimo aron tukbon ka. Busa kinahanglang dag-on mo kini.”
8. Usa niana ka adlaw, miingon si Cain kang Abel, “Dali, mangadto kita sa uma.” Ug sa dihang didto na sila, gipatay ni Cain si Abel nga iyang igsoon.
9. Unya nangutana ang Ginoo kang Cain, “Hain ang imong igsoon?” Mitubag si Cain, “Ambot, wala ako masayod kon hain siya. Ngano, ako bay tigbantay niya?”