6. Nagpadayon sa pagpangutana si Jacob, “Kumusta siya?” Mitubag sila, “Maayo man. Tan-awa, anaa ang iyang anak nga si Raquel, nagpadulong dinhi uban sa mga karnero.”
7. Miingon si Jacob kanila, “Tungod kay sayo pa man ug dili pa panahon sa pagtigom sa mga karnero, maayo tingali nga paimnon ninyo sila ug pasabsabon pag-usab.”
8. Mitubag sila, “Dili namo kana mahimo kon dili matigom ang tanang mga karnero. Kon ania na ang tanan, ligiron na namo ang tabon nga bato ug paimnon sila.”
9. Nakigsulti pa si Jacob kanila sa dihang miabot si Raquel uban sa mga karnero sa iyang amahan, kay siya man ang nagabantay niini.
10. Pagkakita ni Jacob kang Raquel uban sa mga karnero sa iyang uyoan nga si Laban, miadto siya sa atabay, ug giligid niya ang bato ug gipainom ang mga karnero.
11. Pagkahuman, gihagkan niya si Raquel ug mihilak siya sa kalipay.
12. Miingon siya kang Raquel, “Anak ako ni Rebeka, busa pag-umangkon ako sa imong amahan.” Midagan si Raquel pauli ug gisuginlan niya ang iyang amahan.
13. Pagkadungog ni Laban sa balita bahin kang Jacob nga iyang pag-umangkon kang Rebeka, midagan siya sa pagtagbo kaniya. Gigakos niya si Jacob ug gihagkan, ug gidala sa ilang balay. Ug didto gisugilon ni Jacob kang Laban ang tanan nga nahitabo.
14. Miingon si Laban kaniya, “Tinuod gayod nga kadugo ko ikaw.”Paglabay sa usa ka bulan nga pagpuyo ni Jacob uban kanila ni Laban,
15. miingon si Laban kaniya, “Dili maayo nga magtrabaho ka alang kanako nga walay suhol tungod lang kay pag-umangkon ko ikaw. Sultihi ako kon unsa ang gusto mo nga isuhol ko kanimo.”