6. giingnan ni Rebeka ang iyang anak nga si Jacob, “Nadunggan ko nga giingnan sa imong amahan si Esau nga
7. mangayam ug unya lutoan siya sa lamiang pagkaon aron nga sa dili pa kuno siya mamatay, panalanginan niya si Esau sa presensya sa Ginoo.
8. Busa anak, tumana ang akong isugo kanimo:
9. Lakaw didto sa panon sa atong mga mananap ug pagkuha ug duha ka batan-on ug tambok nga kanding, kay lutoan ko ang imong amahan sa lamiang pagkaon.
10. Unya dad-on mo kini kaniya aron panalanginan ka niya sa dili pa siya mamatay.”
11. Apan miingon si Jacob sa iyang inahan, “Balhiboon si Esau ug ako dili.
12. Basin ug hikapon ako sa akong amahan ug makaingon siya nga gilimbongan ko siya ug tunglohon hinuon niya ako imbes nga panalanginan.”
13. Mitubag si Rebeka, “Anak, akoy manubag kon tunglohon ka. Buhata lang ang akong gisugo kanimo. Lakaw na ug kuhai ako didto ug duha ka kanding.”
14. Busa mikuha si Jacob ug duha ka kanding ug gidala niya sa iyang inahan. Unya nagluto si Rebeka sa lamiang pagkaon nga paborito ni Isaac.
15. Gikuha ni Rebeka ang labing maayo nga bisti ni Esau nga didto sa ilang balay ug gipasul-ob kini kang Jacob.
16. Gibutangan niya ug panit sa kanding ang bukton ni Jacob apil na ang iyang liog.
17. Unya gihatag niya kang Jacob ang lamiang pagkaon ug ang pan nga iyang giluto.
18. Gidala kadto ni Jacob sa iyang amahan ug miingon, “Tay!” Miingon si Isaac, “Kinsa ka, anak ko?”