16. (May lungsod usab didto nga pagatawgon unya nga “Daghang mga Tawo.”) Nianang paagiha malimpyohan nila ang yuta.’ ”
17-18. Nagpadayon sa pag-ingon ang Ginoong Dios kanako, “Tawo, ingna ang tanang matang sa mga langgam ug mabangis nga mga mananap sa palibot nga magtigom didto sa kabukiran sa Israel, kay magpakombira ako kanila ug daghan kaayong mga halad. Didto mangaon sila ug unod ug manginom ug dugo sa maisog nga mga sundalo ug mga pangulo, nga daw sama lang nga nagakaon sila sa mga karnero, mga baka, ug mga kanding nga pinatambok gikan sa Bashan.
19. Kini nga kombira nga andamon ko alang kanila, magpapura silag kaon ug inom hangtod nga mabusog gayod sila ug mangahubog.
20. Magpapura gayod silag kaon ug mga kabayo, mga tigkabayo, ug maisog nga mga sundalo. Ako, ang Ginoong Dios, ang nag-ingon niini.
21. “Kon silotan ko na ang mga nasod, makita nila kon unsa ako kagamhanan.
22. Ug gikan nianang panahona, mahibaloan sa katawhan sa Israel nga ako mao ang Ginoo nga ilang Dios.
23. Mahibaloan usab sa ubang mga nasod nga gibihag ang katawhan sa Israel tungod sa ilang mga sala, kay wala sila misunod kanako. Gitalikdan ko sila ug gipasagdan nga sulongon sa ilang mga kaaway ug pamatyon.
24. Gihimo ko lang kanila ang angay sa ilang gihimong kahugaw ug kadaotan. Gitalikdan ko gayod sila.”
25. Mipadayon pa gayod sa pag-ingon ang Ginoong Dios, “Apan karon, kaloy-an ko na ang katawhan sa Israel, ang mga kaliwat ni Jacob, ug pauswagon ko sila pag-usab, aron mapasidunggan ang akong balaang ngalan.
26. Sa higayon nga magapuyo na sila sa ilang yuta nga malinawon ug walay gikahadlokan, kalimtan na nila ang ilang kaulawan ug ang ilang pagluib kanako.