29. Limpyohan ko kamo sa tanan ninyong kahugaw. Hatagan ko kamog abunda nga trigo, ug dili na kamo mag-antos sa kagutom.
30. Pabungahon kog daghan ang mga kahoy ug padaghanon ko ang inyong mga ani aron dili na kamo maulawan ngadto sa ubang mga nasod tungod sa kagutom.
31. Unya mahinumdoman ninyo ang inyong daotang mga gawi ug binuhatan, ug kangil-aran ninyo ang inyong kaugalingon tungod sa inyong mga sala ug mangil-ad nga mga buhat.
32. Apan gusto kong mahibaloan ninyo nga wala ko kini himoa alang kaninyo. O katawhan sa Israel, angay kamong maulaw sa inyong paggawi. Ako, ang Ginoong Dios, ang nag-ingon niini.’ ”
33. Nagpadayon sa pagsulti ang Ginoong Dios, “Sa higayon nga malimpyohan ko na kamo sa tanan ninyong mga sala, papuy-on ko kamo pag-usab sa inyong mga lungsod, ug tukoron ninyo pag-usab ang mga nangaguba nga mga dapit.
34. Ang yuta nga kaniadto awaaw, pagadaruhon na, ug ang tanang makakita niini
35. magaingon, ‘Ang yuta nga kaniadto walay pulos, karon nahisama na sa tanaman sa Eden. Ang mga lungsod nga kaniadto nangaguba ug naawaaw, karon may mga paril na ug ginapuy-an na!’
36. Unya ang nahibiling mga nasod sa inyong palibot mahibalo nga ako, ang Ginoo, mao ang nagpatukod sa nangaguba ug nagpatanom sa mga naawaaw nga mga yuta. Ako, ang Ginoo, ang nag-ingon niini. Ug himuon ko gayod kini.”
37-38. Nagpadayon pa gayod sa pag-ingon ang Ginoong Dios, “Dunggon ko usab ang pagpakilooy sa katawhan sa Israel, ug mao kini ang himuon ko kanila: Himuon ko silang sama kadaghan sa panon sa mga karnero nga ginahalad sa Jerusalem panahon sa pista. Busa ang nangaguba nga mga lungsod mapuno na pag-usab sa daghang mga tawo. Unya mahibaloan nila nga ako mao ang Ginoo.”