17. Unya mag-awit silag awit sa pagbangotan alang kaninyo: ‘Dili katuohan ang imong pagkalaglag, ikaw nga bantogan nga siyudad nga ginapuy-an sa mga tawo nga ang ilang panginabuhian anaa sa dagat. Gamhanan gayod kamo sa kadagatan ug gikalisangan sa tanang mga tawo nga nagapuyo duol sa dagat.
18. Karon, nagakurog sa kahadlok ang mga nagapuyo sa mga isla tungod sa inyong pagkalaglag.’ ”
19. Nag-ingon pa gayod ang Ginoong Dios, “Tyre, himuon ko ikaw nga awaaw nga lungsod; usa ka lungsod nga walay nagapuyo. Palapawan ko ikaw sa lawom nga tubig.
20. Ilubong ko ikaw sa kinahiladman tipon niadtong mga tawo sa karaang panahon. Magpabilin ka nga guba ilalom sa yuta tipon niadtong mga tawo nga nangadto sa kinahiladman. Dili ka na makabalik sa dapit sa mga buhi.
21. Tapuson ko na ikaw, ug makalilisang ang imong kataposan. Mahanaw ka na. Bisan ug pangitaon ka pa, dili ka na gayod makita. Ako, ang Ginoong Dios, ang nag-ingon niini.”