1. Sa ikanapulo nga adlaw sa ikanapulo nga bulan, sa ikasiyam nga tuig sa among pagkabihag, miingon ang Ginoo kanako,
2. “Tawo, isulat ang petsa niining adlawa kay niini mismong adlawa magsugod na sa pagsulong ang hari sa Babilonia sa Jerusalem.
3. Unya isugilon kini nga sambingay ngadto sa katawhan sa Israel nga mga masinupakon, ug pahibaloa sila nga ako, ang Ginoong Dios, ang nag-ingon:“Itak-ang ang kaldero ug sudli kini ug tubig.
4. Ilunod niini ang mga maayong bahin sa karne — mga abaga ug mga paa. Iapil usab ang mga bukog.
5. Ang karne lang sa labing maayong karnero ang imong gamiton. Sugnori kini ug lat-i ang karne ug ang mga bukog.
6. Kay ako, ang Ginoong Dios, nag-ingon: Alaot ang siyudad sa Jerusalem kansang mga lumulupyo mga kriminal. Nahisama kini sa tayaon nga kaldero nga wala malimpyohi. Busa kuhaa sa tinagsa ang sulod niini ug ayaw pilia.
7. Kay ang iyang pagpamatay dayag sa tanan. Ang dugo sa iyang gipamatay gipasagdan lang niya diha sa mga bato nga makita sa tanan. Wala lang gani niya kini taboni ug yuta.
8. Nakita ko kining dugo ug gipasagdan ko kini nga makita sa tanan. Daw nagasinggit kini kanako nga nagapangayo sa akong panimalos.
9. “Busa ako, ang Ginoong Dios, nag-ingon, ‘Alaot ang siyudad sa Jerusalem kansang mga lumulupyo mga kriminal! Ako mismo ang magtapok ug daghang sugnod aron siya sunogon.
10. Sige, dugangi pa gayod ninyo ang sugnod ug unya dagkoti. Lat-i pag-ayo ang karne hangtod nga mahubsan ug mapagod ang mga bukog.
11. Unya itak-ang ang kaldero nga wala nay sulod diha sa mga baga hangtod nga magbaga usab kini. Niining paagiha mahinloan unta ang kaldero ug masunog ang mga taya.
12. Apan bisan unsaon mo pa, ang taya niini dili gayod makuha pinaagi sa kalayo.’