12. Ang uban nagadawat ug suborno aron sa pagpatay ug tawo, ang uban nagapatanto nga may taas kaayong tubo, ug ang uban naadunahan pinaagi sa pagpanglimbong sa ilang isigka-tawo. Nalimtan na gayod nila ako. Ako, ang Ginoong Dios, ang nag-ingon niini.
13. “Busa isumbag ko ang akong kumo sa akong palad sa akong kasuko kaninyo, o mga taga-Jerusalem, tungod sa inyong pagpamatay ug pagpanglimbong aron makakuwarta.
14. May kaisog pa kaha kamo ug kalig-on sa panahon nga silotan ko kamo? Ako, ang Ginoo, ang nagaingon nga silotan ko kamo, ug himuon ko gayod kini.
15. Katagon ko kamo sa nagkalain-laing mga nasod, ug undangon ko ang inyong mga ginahimo nga nakapahugaw kaninyo.
16. Maulawan kamo sa ubang mga nasod, ug unya mahibaloan ninyo nga ako mao ang Ginoo.”
17. Miingon na usab ang Ginoo kanako,
18. “Tawo, ang katawhan sa Israel nahimong walay pulos alang kanako. Sama sila sa bronsi, lata, puthaw, o tingga nga mga linugdang human mapalunsay ang pilak sa hurnohan.
19. Busa ako, ang Ginoong Dios, nag-ingon: Tungod kay nahimo kamong walay pulos, tigomon ko kamo sa Jerusalem,
20-21. sama sa tawo nga nagatigom ug pilak, bronsi, puthaw, tingga, ug lata aron tunawon sa nagadilaab nga hurnohan. Oo, tigomon ko kamo sa Jerusalem tungod sa akong labihan nga kasuko, ug didto silotan ko kamo nga daw sa mga metal nga ginatunaw.
22. Maingon nga ang plata tunawon diha sa hudnohan, daw ingon usab niana ang buhaton ko sa Jerusalem, ug unya mahibaloan ninyo nga ako, ang Ginoo, nagpahamtang sa akong kasuko kaninyo.”
23. Miingon pag-usab ang Ginoo kanako,