12. “Tawo, hilak ug kusog ug pukpoka ang imong dughan sa kasubo, kay kana nga espada mopatay sa akong katawhan nga mga Israelinhon ug sa ilang mga pangulo.
13. Kini usa ka pagsulay sa akong katawhan. Dili sila maghunahuna nga dili ko ipadayon ang akong pagdisiplina kanila nga ilang gibale-wala. Ako, ang Ginoong Dios, ang nag-ingon niini.
14. Busa, tawo, isulti ang akong mensahe. Mopakpak ka sa pagtamay sa akong katawhan, ug mokuha kag espada ug itigbas kini sa makaduha o makatulo ka higayon ingon nga simbolo nga daghan ang mangamatay kanila sa gira.
15. Mangurog sila sa kahadlok ug daghan ang mangamatay kanila. Gibutang ko na ang espada diha sa mga pultahan sa ilang siyudad aron sa pagpatay kanila. Nagpangidlap kini sama sa kilat ug andam na sa pagpamatay.
16. O espada! Panigbas sa wala ug sa tuo. Panigbas bisan asa.
17. Mopakpak usab ako sa pagtamay sa akong katawhan, ug unya mawala ang akong kasuko. Ako, ang Ginoo, ang nag-ingon niini.”
18. Miingon ang Ginoo kanako,
19. “Tawo, paghimog mapa ug markahi ang duha ka dalan nga mahimong agian sa hari sa Babilonia nga nagadala sa espada. Kining duha ka dalan magsugod sa Babilonia. Butangi ug timaan ang gisang-an sa duha ka dalan aron mahibaloan kon asa paingon kining duha ka dalan.
20. Ang usa ka dalan paingon sa Rabba, ang kapital sa Ammon, ug ang usa paingon sa Jerusalem, ang kapital sa Juda nga nalibotan ug paril.
21. Kay ang hari sa Babilonia magtindog sa gisang-an sa duha ka dalan ug magpakisayod kon asa siya nga dalan moagi pinaagi sa pagbunot sa pana, sa pagpangutana sa mga dios-dios, ug sa pagsusi sa atay sa mananap nga gihalad.
22. Ang mabunot niya nga pana mao ang may marka nga Jerusalem. Unya mosinggit siya sa pagsulong sa Jerusalem ug sa pagpamatay sa mga lumulupyo niini. Magpahimo siyag tore-tore ug magpabutang siya sa pultahan sa Jerusalem ug dagkong mga kahoy nga iguba sa pultahan. Magpatapok siyag yuta diha sa kilid sa paril sa siyudad aron makatkat kini.
23. Dili makatuo ang mga taga-Jerusalem nga mahitabo kini kanila tungod kay may kasabotan sila tali sa Babilonia. Apan ang hari sa Babilonia mopahinumdom kanila sa ilang mga sala, ug unya bihagon niya sila.
24. “Busa ako, ang Ginoong Dios, nag-ingon: Ang inyong mga sala nadayag na, ug gipakita gayod ninyo kon unsa kamo kamasinupakon ug kamakasasala. Tungod kay ginahimo ninyo kini, ipabihag ko kamo.
25. “Ikaw nga daotan ug makasasala nga pangulo sa Israel, miabot na ang panahon nga ikaw silotan!
26. Ako, ang Ginoong Dios, nag-ingon: Huboa ang imong turban ug korona, kay may kausaban na ang tanan. Ang mga anaa sa ubos mahimong dungganon, ug ang mga dungganon ipaubos.
27. Laglagon ko gayod ang Jerusalem! Dili kini matukod pag-usab hangtod nga moabot ang akong pinili nga maoy magahukom niini nga siyudad; kay siya ang akong gitugyanan niini.
28. “Ug ikaw tawo, ingna ang mga Ammonhon nga nagbiay-biay sa Israel nga ako, ang Ginoong Dios, nag-ingon kanila: Andam na ang espada aron sa pagpamatay. Gipasinaw kini pag-ayo aron magpangidlap sama sa kilat.
29. Dili tinuod ang mga panan-awon ug mga tagna nga nadawat ninyo mahitungod sa espada. Ang tinuod, andam na ang espada sa pagputol sa mga liog sa daotang mga tawo. Ang panahon sa pagsilot kanila miabot na.
30. Ibalik ko ba ang espada sa sakoban? Dili! Silotan ko kamo diha mismo sa inyong nasod, sa dapit diin kamo natawo.