17. Dili makatabang kaniya sa pagpakiggira ang hari sa Ehipto ug ang daghan ug gamhanan niining mga sundalo kon mosulong na ang mga taga-Babilonia sa pagpamatay sa daghang mga tawo.
18. Tungod kay gibale-wala niya ang iyang gipanumpaan, ug wala niya tumana ang kasabotan, dili gayod siya makalingkawas.
19. “Busa ako, ang Ginoong Dios nga buhi, nanumpa nga silotan ko gayod siya tungod kay gilapas niya ang akong kasabotan nga iyang gipanumpaan sa akong ngalan.
20. Lit-agon ko siya ug dad-on sa Babilonia, ug didto silotan ko siya tungod sa iyang pagbudhi kanako.
21. Ang mga sundalo niya nga nagaikyas, mangamatay. Ang mga mahibilin magkatibulaag sa bisan asang dapit. Unya mahibaloan ninyo nga ako, ang Ginoo, ang nag-ingon niini.”
22-23. Mipadayon sa pag-ingon ang Ginoong Dios, “Magkuha akog udlot sa kinatumyan sa sanga sa usa ka kahoyng sedro, ug itanom ko kini didto sa kinatumyan sa kinatas-ang bukid sa Israel. Mananga kini ug mamunga, ug mahimong usa ka matahom nga kahoyng sedro. Magasalag sa maong kahoy ang tanang matang sa langgam, ug makasilong sila sa landong sa mga sanga niini.
24. Ug ang tanang mga kahoy sa yuta makahibalo nga ako mao ang Ginoo nga nagaputol sa tag-as nga mga kahoy ug nagapataas sa mga mugbong kahoy. Ako usab ang nagapalaya sa labong nga mga kahoy ug nagabuhi pag-usab sa mga layang kahoy. Ako, ang Ginoo, ang nagasaad niini, ug tumanon ko gayod kini.”