1. Miingon ang Ginoo kanako,
2. “Tawo, isugilon kini nga sambingay ngadto sa katawhan sa Israel,
3. ug ingna sila nga ako, ang Ginoong Dios, ang nag-ingon niini: May usa ka dakong agila nga milupad paingon sa Lebanon. Lapad ang iyang mga pako ug baga ang iyang mga balhibo nga lain-lain ug kolor. Mitugdon kini sa tumoy sa kahoyng sedro,
4. ug giputol niini ang udlot sa kinatumyan nga sanga. Unya gidala niya kini sa dapit sa mga negosyante ug gitanom didto.
5. “Pagkahuman nagkuha ang agila ug liso gikan sa yuta sa Israel ug gitanom kini sa tambok nga yuta sa daplin sa suba diin paspas kining mitubo.
6. Mitubo kini nga usa ka tanom nga mokatay. Ang mga sanga niini mikatay paingon sa agila, ug nanggamot kini ug lawom. Nahimo kining bagon ug nananga pa kini pag-ayo ug milabong.
7. “Apan may laing dakong agila nga miabot. Lagpad kini ug mga pako ug baga usab ang iyang balhibo. Ang mga gamot ug mga sanga sa tanom mikatay paingon niini nga agila aron matubigan kini sa agila labaw pa sa yuta nga gitamnan niini.
8. Gihimo kini sa tanom bisan ug natanom na kini sa maayong yuta, diin may abundang tubig nga makahatag kaniyag maayong pagtubo, makapabunga, ug magpatahom kaniya.
9. “Karon, ako, ang Ginoong Dios mangutana, ‘Makapadayon ba kini sa pagtubo? Dili! Ibton kini ug kuhaon ang iyang mga bunga, ug pasagdan nga malaya. Dili na magkinahanglan ug kusgan nga tawo o daghang mga tawo sa pag-ibot niini.
10. Bisan itanom pa kini pag-usab sa laing dapit dili gihapon kini motubo. Malaya kini sa hingpit kon huypon sa init nga hangin gikan sa sidlakan. Malaya kini diha sa iyang gituboan.’ ”
11. Unya miingon ang Ginoo kanako,