9. “Tawo, karon nga nangutana ang mga masinupakon nga katawhan sa Israel mahitungod sa imong gihimo,
10. ingna sila nga ako, ang Ginoong Dios, may mensahe alang sa pangulo sa Jerusalem ug sa tanang katawhan sa Israel.
11. Ingna dayon sila nga ang imong gihimo usa ka pasidaan alang kanila nga pagabihagon sila.
12. Bisan ang ilang pangulo magaagi sa dingding nga gibangagan alang kaniya ug magapas-an sa iyang dala ug magalakaw sa kagabhion. Manabon siya sa iyang nawong aron dili niya makita ang yuta.
13. Lit-agon ko siya nga daw sa usa ka mananap ug dad-on sa Babilonia sa yuta sa mga Kaldeanhon. Apan dili niya kini makita, ug mamatay siya didto.
14. Katagon ko sa bisan asang dapit ang tanan niyang sakop — ang iyang mga alagad ug mga guwardya — ug bisan asa sila moadto ipapatay ko sila.
15. Ug kon makatag ko na sila ngadto sa mga nasod, mahibaloan nila nga ako mao ang Ginoo.
16. Apan tugotan ko ang pipila kanila nga makalingkawas sa gira, sa kagutom, ug sa mga balatian aron isugilon nila ngadto sa mga nasod nga ilang adtoan ang ilang mangil-ad nga mga buhat. Unya mahibaloan nila nga ako mao ang Ginoo.”
17. Miingon pa gayod ang Ginoo kanako,
18. “Tawo, kurog sa kahadlok samtang ikaw nagakaon ug nagainom.
19. Ug ingna ang mga lumulupyo sa Jerusalem ug sa tibuok Israel nga ako, ang Ginoong Dios, nag-ingon, ‘Mapuno sila sa kabalaka ug mangurog sa kahadlok samtang sila nagakaon ug nagainom, kay ilogon ang mga kabtangan sa ilang nasod tungod sa ilang kabangis.
20. Laglagon ang ilang mga lungsod ug maawaaw kini. Ug mahibaloan nila nga ako mao ang Ginoo.’ ”
21. Miingon na usab ang Ginoo kanako,
22. “Tawo, nganong may panultihon sa Israel nga nagaingon, ‘Daghan nang nanglabay nga mga panahon, apan wala man lagi matuman ang mga panagna’?