1. Mora akog rosas sa Sharon ug liryo sa mga kapatagan.
2. Kon itandi sa uban nga mga babaye, ang akong pinangga sama sa liryo taliwala sa kasampinitan.
3. Kon itandi sa uban nga mga batan-ong lalaki, ang akong pinangga sama sa kahoy nga mansanas taliwala sa kalasangan. Kalipay ko ang pagpasilong sa iyang landong, ug alang kanako tam-is ang iyang bunga.
4. Gidala niya ako sa kombira ug gipabati niya kanako kon unsa niya ako paghigugma.
5. Pabaskoga ako pinaagi sa pagpakaon kanakog pasas ug mansanas, kay naluya ako tungod sa gugma.
6. Giunlanan ko ang iyang walang bukton ug ang iyang tuong bukton nagagakos kanako.
7. Mga babaye sa Jerusalem, panumpa kamo pinaagi sa mga usa ug mga gasela nga dili ninyo pukawon ang gugma kon dili pa ang hustong panahon.
8. Nabati ko ang tingog sa akong hinigugma. Nagaabot na siya nga nagalukso-lukso sa mga bukid ug mga bungtod
9. sama sa usa. Tan-awa, tua siya sa gawas nagatindog luyo sa among dingding ug nagalili kanako diha sa mga rehas sa bintana.
10. Miingon siya kanako, “Dali na, mahal ko. Uban kanako, O matahom kong hinigugma.
11. Human na ang tingtugnaw ug ang ting-ulan.
12. Namukhad na ang mga bulak sa kapatagan, ug panahon na sa pag-awit. Madungog na diha sa kaumahan ang tingog sa mga salampati.
13. Gasugod na ug pamunga ang mga kahoy nga igos ug nangalimyon na ang mga bulak sa ubas. Dali na, mahal ko. Uban kanako, O matahom kong hinigugma.”
14. Daw salampati ka nga nagatago diha sa kabatohan sa pangpang. Ipakita kanako ang imong matahom nga nawong ug ipabati kanako ang matam-is mong tingog.
15. Dali! Dakpa ang gagmayng ihalas nga mga iro, nga gapangdaot sa among nagapamulak nga ubasan.
16. Akoa ang akong hinigugma ug ako iyaha usab. Gipasabsab niya ang iyang kahayopan diha sa mga liryohan.
17. Sa dili pa mobanagbanag ug sa dili pa moabot ang kabuntagon, balik kanako, mahal ko. Balik sama kapaspas sa usa diha sa taliwala sa duha ka bukid.