1. Miingon si Amos, “Nakita ko ang Ginoo nga nagtindog sa may halaran, ug miingon siya, ‘Lambosi ang tumoy sa mga haligi sa templo aron malumpag ang atop ug mahulogan ang mga tawo. Ang mahibiling buhi patyon ko sa gira. Walay bisan usa kanila nga makalikay o makaikyas.
2. Bisag magkalot sila sa ilalom sa yuta paingon sa dapit sa mga patay, kuhaon ko sila didto. Bisag mosaka pa sila sa kalangitan, birahon ko sila paubos.
3. Bisag motago pa sila sa kinatumyan sa Bukid sa Carmel, pangitaon ko sila didto ug dakpon. Bisag motago pa sila sa ilalom sa dagat, sugoon ko ang bitin didto sa pagpaak kanila.
4. Bisag bihagon pa sila sa ilang mga kaaway, ipapatay ko gihapon sila. Kay desidido gayod ako nga laglagon sila ug dili tabangan.’ ”
5. Miingon pa si Amos, “Kon tandogon sa Ginoong Dios nga Makagagahom ang yuta, matay-og kini ug ang tanang mga lumulupyo niini magsubo. Ang pagtay-og niini sama sa pag-awas ug paghubas sa Suba sa Nilo sa Ehipto.
6. Ang Dios ang naghimo sa iyang kaugalingong puloy-anan sa langit. Ug siya ang naghimo sa kawanangan sa ibabaw sa yuta. Siya ang nagatigom sa tubig sa dagat ngadto sa mga panganod ug ginabubo niya kini ingon nga ulan diha sa yuta. Ang iyang ngalan mao ang Ginoo.”
7. Miingon ang Ginoo, “Sama ra sa mga taga-Etiopia ang pagtan-aw ko kaninyo nga mga Israelinhon. Tinuod nga gipagawas ko kamo gikan sa Ehipto, apan gipagawas ko usab ang mga Filistinhon sa Caftor, ug ang mga Arameanhon gipagawas ko sa Kir.
8. Ako, ang Ginoong Dios, nagapaniid sa inyong daotan nga gingharian, ug wagtangon ko kamo sa kalibotan. Apan dili ko laglagon sa hingpit ang mga kaliwat ni Jacob. Ako, ang Ginoo, ang nag-ingon niini.