1. Nag-awit si David ngadto sa Ginoo sa dihang giluwas siya sa Ginoo gikan sa iyang mga kaaway ug kang Saul.
2-3. Mao kini ang iyang awit:“Ikaw, Ginoo, ang akong salipdanan nga bato,ang akong lig-ong tagoanan ug manluluwas.Ingon nga salipdanan nga bato, makatago ako kanimo.Ikaw ang akong taming ug gamhanan nga manluluwas.Ikaw ang akong dalangpanan ug tagoanan.Ikaw ang nagaluwas kanako gikan sa bangis nga mga tawo.
4. Dalaygon ka, Ginoo, kay kon mangayo ako ug tabang kanimo ginaluwas mo ako gikan sa akong mga kaaway.
5. Ang kamatayon daw balod nga mikuso-kuso kanako.Ang kalaglagan daw sulog sa baha nga mianod kanako.
6. Ang kamatayon daw pisi nga milambod kanako ug daw lit-ag nga nagaatang sa akong agianan.
7. Sa akong kalisdanan nagpakitabang ako kanimo, Ginoo, nga akong Dios,ug gidungog mo ang akong pag-ampo didto sa imong templo.
8. Unya milinog, ug ang mga pundasyon sa mga bukid nauyog,tungod kay nasuko ka, Ginoo.
9. Nanggawas ang aso sa imong ilong,ug sa imong baba nanggawas ang nagadilaab nga kalayo ug mga baga.
10. Giablihan mo ang langit,ug nanaog ka nga nagatungtong sa mabagang dag-om.
11. Nagsakay ka sa kerubin, ug tulin kining milupad samtang gipalid sa hangin.
12. Gihimo mo ang kangitngit nga mosalipod kanimo.Nagtago ka sa mabagang dag-om.
13. Gikan sa kahayag diha sa imong atubangan, nanggawas ang nagadilaab nga mga baga.
14. Ang tingog mo Ginoo, nga Labing Halangdong Dios, nagdahunog gikan sa langit.