34. “Kon ang imong katawhan molakaw sa pagpakiggira sumala sa imong mando, ug kon mag-ampo sila kanimo nga nagaatubang niining siyudad nga imong gipili ug sa templo nga akong gipatukod sa pagpasidungog kanimo,
35. pamatia diha sa langit ang ilang mga pag-ampo ug mga hangyo, ug hatagi sila sa kadaogan.
36. “Kon makasala sila kanimo — kay wala may bisan usa nga dili makasala — ug masuko ka ug itugyan mo sila sa ilang mga kaaway ug bihagon sila sa halayo o sa duol nga dapit,
37. ug kon sa kaulahian makaamgo sila, maghinulsol, ug magpakilooy kanimo nga nagaingon, ‘Nakasala kami, ug daotan ang among gihimo,’
38. pamatia ang ilang pag-ampo. Kon didto sa dapit diin gibihag sila mobalik sila kanimo sa tibuok nilang kasingkasing ug hunahuna, ug mag-ampo nga nagaatubang niining yuta nga imong gihatag sa ilang mga katigulangan, niining siyudad nga imong gipili, ug niining templo nga akong gipatukod sa pagpasidungog kanimo,
39. pamatia ang ilang mga pag-ampo ug mga hangyo diha sa imong puloy-anan sa langit, ug hatagi sila sa kadaogan. Pasayloa ang imong katawhan nga nakasala kanimo.
40. “O Dios ko, hinaut nga imong tagdon ug pamation ang mga pag-ampo nga gihimo dinhi niining dapita.
41. “Karon, Ginoong Dios, dali, anhi na sa imong templo, sa dapit nga imong pahulayanan, sa nahimutangan sa Kahon sa Kasabotan nga simbolo sa imong gahom. Hinaut nga masinati sa imong mga pari ang imong pagluwas kanila, ug magmalipayon ang imong matinumanong katawhan.
42. O Ginoong Dios, ayaw isalikway ang imong pinili nga hari. Hinumdomi ang imong makanunayon nga gugma kang David nga imong alagad.”