6. Kon pangitaon ako sa imong amahan, sultihi siya nga nananghid ako kanimo nga mopauli sa amo sa Betlehem aron ikauban ko ang tibuok kong panimalay sa ilang paghalad nga ginahimo matag tuig.
7. Kon moingon siya nga walay kaso, dili ako mabalaka. Apan kon masuko siya, sigurado gayod nga may tuyo siyang patyon ako.
8. Kon mahimo, tabangi ako ingon nga pagpamatuod sa imong gipanumpa kanako atubangan sa Ginoo. Apan kon nakasala gayod ako, ikaw na mismo ang mopatay kanako. Nganong itugyan mo pa ako sa imong amahan?”
9. Mitubag si Jonatan, “Dili kana mahitabo! Kon makasiguro ako nga ang akong amahan may tinguha sa pagpatay kanimo, ipahibalo ko gayod kini kanimo.”
10. Nangutana si David, “Kinsa ang mosugilon kanako kon masayran mo nga nasuko ang imong amahan kanako?”
11. Miingon si Jonatan, “Dali! Mangadto kita sa uma.” Busa milakaw sila.
12. Miingon si Jonatan kang David, “Nagasaad ako sa Ginoo, ang Dios sa Israel, nga sa sama niining orasa ugma o sa sunod nga adlaw, makigsulti ako sa akong amahan. Ug kon wala siya masuko kanimo, pahibaloon ko ikaw.
13. Apan kon gusto gayod sa akong amahan nga patyon ka, unya dili ko ikaw pahibaloon aron makaikyas ka, hinaut nga silotan ako sa Ginoo sa labihan gayod. Karon, hinaut nga ubanan ka sa Ginoo sama sa iyang pag-uban kaniadto sa akong amahan.
14. Ug hinaut nga samtang buhi pa ako, ipakita mo ang imong pagmahal kanako sama sa pagmahal sa Ginoo kanato. Ug kon patay na ako,
15. ipadayon mo gihapon ang imong paghigugma sa akong pamilya, bisan patyon pa sa Ginoo ang tanan mong kaaway.”
16. Busa naghimo si Jonatan ug kasabotan sa panimalay ni David, ug miingon siya, “Hinaut nga ikaw ug ang imong mga kaliwat ipalaglag sa Ginoo sa imong mga kaaway kon dili mo tumanon ang atong kasabotan.”