35. Pagkabuntag, miadto si Jonatan sa uma aron makigkita kang David. May kauban siyang batang lalaki.
36. Miingon siya sa bata, “Dagan ug pangitaa ang mga pana nga akong ipana.” Busa sa dihang midagan ang bata, mipana si Jonatan sa unahan sa bata.
37-38. Pag-abot sa bata sa gitugpahan sa pana, misinggit si Jonatan, “Atua pa sa unahan nimo ang mga pana. Agpas, kuhaa dayon!” Gipunit sa bata ang pana ug mibalik ngadto kang Jonatan nga iyang agalon.
39. Wala gayoy kalibotan ang bata kon unsa ang kahulogan niadto. Si Jonatan lang gayod ug si David ang nahibalo.
40. Unya gihatag ni Jonatan ang iyang pana sa bata ug giingnan, “Dad-a kini ug balik didto sa lungsod.”
41. Sa dihang nakalakaw na ang bata, migawas si David sa bato nga iyang gitagoan, ug miluhod siya sa atubangan ni Jonatan ug miyukbo sa makatulo agig pagtahod kaniya. Unya naggaksanay sila ug nanghilak. Labihan gayod ang paghilak ni David.
42. Unya miingon si Jonatan kang David, “Sige, maayo nga paglakaw. Ug hinaut nga tabangan kita sa Ginoo nga dili mapakyas sa atong gipanumpaan kaniya ingon nga managhigala hangtod sa atong mga kaliwat.” Unya milakaw si David, ug si Jonatan mibalik sa lungsod.