29. “Pagkahuman sa mga kasakitan nianang panahona, mawad-an ug kahayag ang adlaw, ang bulan dili na modan-ag, ug ang mga bitoon mangahulog. Ang mga butang sa kalangitan pahisalaagon gikan sa ilang naandan nga agianan.
30. Unya ako nga Anak sa Tawo makita nga nagabalik sa kalibotan gikan sa langit. Ug ang tanang mga tawo dinhi sa kalibotan manghilak kon makita nila ako diha sa mga panganod nga moanhi uban sa gahom ug dakong himaya.
31. Sa makusog nga tingog sa trumpeta sugoon ko ang akong mga anghel sa pagtigom sa akong mga pinili gikan sa tanang dapit sa kalibotan.”
32. “Kuhai ninyo ug pagtulon-an ang mahitungod sa kahoy nga igos. Kon ang iyang mga sanga manalingsing na, timailhan kini ninyo nga hapit na ang ting-init.
33. Sa ingon usab nga pamaagi, kon makita ninyo nga nahitabo na ang tanan niining akong gisulti kaninyo, mahibaloan ninyo nga hapit na ako moabot.
34. Sa pagkatinuod, matuman kining tanan sa dili pa mamatay ang mga tawo niining panahona.
35. Mawala ang langit ug ang yuta, apan ang akong mga pulong dili mawala kondili matuman gayod.”
36. “Wala gayoy nasayod mahitungod sa adlaw ug oras sa akong pag-abot, bisan ang mga anghel sa langit o ako nga Anak sa Dios, gawas lang sa Amahan.
37. Ang buhaton sa mga tawo sa panahon nga ako nga Anak sa Tawo mobalik, mahisama sa gibuhat sa mga tawo sa panahon ni Noe.
38. Kay sa wala pa molunop wala silay laing gibuhat kondili ang pagpalabig kaon, inom, ug pagminyoay hangtod sa adlaw nga si Noe misulod sa arka.