28. Ang yuta mao ang mopatubo ug mopabunga sa mga tanom: una ang dahon, sunod ang uhay, ug ang ulahi ang timgas nga bunga.
29. Ug kon hinog na, anihon sa tag-iya kay anihonon na man.”
30. Nangutana si Jesus kanila, “Sa unsa nato ikatandi ang paghari sa Dios? Unsa nga sambingay ang atong gamiton aron nga masaysay kini?” Miingon siya,
31. “Sama kini sa binhi sa mustasa. Labing gamay kini sa tanan nga binhi,
32. apan kon matanom na, motubo ug molabaw pa sa tanang mga utanon nga bisan ang mga langgam makahimo sa pagsalag diha sa iyang labong nga mga sanga.”
33. Daghan pa nga mga sambingay nga sama niini ang gigamit ni Jesus sa iyang pagpanudlo sa mga tawo, sumala lang sa ilang masabtan.
34. Wala siya mosulti sa mga tawo nga dili pinaagi sa sambingay, apan gipasabot niya kining tanan sa iyang mga sumusunod kon sila na lang.
35. Sa pagkagabii na, miingon si Jesus sa iyang mga sumusunod, “Dali, motabok kita.”
36. Busa gibiyaan sa iyang mga sumusunod ang daghang mga tawo nga nagtigom, ug misakay sila didto sa sakayan nga gisakyan ni Jesus. May mga sakayan usab didto nga midungan kanila.
37. Ug sa nagalawig na sila, kalit lang mihuros ang kusog nga hangin. Sige ang hapak sa dagkong mga balod, ug hapit na mapuno sa tubig ang sakayan.
38. Apan si Jesus didto sa ulin sa sakayan natulog nga nag-unlan. Gipukaw nila siya. Miingon sila, “Magtutudlo, wala ka ba mabalaka nga malunod na kita?”