1. Samtang bata pa ang manununod, sama lang siya sa ulipon bisan tinuod nga siya ang tag-iya sa tanan nga kabtangan.
2. May mga tawo nga gisaligan nga mag-atiman kaniya ug sa iyang mga kabtangan hangtod sa panahon nga gitagal sa iyang amahan.
3. Kita sama usab niana kaniadto sa wala pa kita masayod bahin sa pagtuo. Giulipon kita sa kalibotanon nga mga gawi.
4. Apan pag-abot sa panahon nga gitagal sa Dios, gipadala niya dinhi sa kalibotan ang iyang anak. Gipakatawo siya sa usa ka babaye ug nagkinabuhi ilalom sa Kasugoan
5. aron tuboson ang tanan nga anaa ilalom sa Kasugoan, aron kita mahimong anak sa Dios.
6. Ug tungod kay kita mga anak man sa Dios, gipadala niya ang Espiritu sa iyang Anak nganhi sa atong mga kasingkasing. Mao kana nga makatawag na kita sa Dios ug “Amahan.”
7. Busa karon, dili na kita mga ulipon kondili mga anak sa Dios. Ug tungod kay kita mga anak na sa Dios, manununod kita sa iyang gisaad nga mga panulondon.
8. Sa dihang wala pa kamo makaila sa Dios, mga ulipon kamo sa mga dios-dios.
9. Apan karon nga naila na ninyo ang Dios (o mas maayo siguro kon moingon ako, karon nga naila na kamo sa Dios ingon nga iyang mga anak), nganong gusto pa man ninyong mobalik sa mga tulumanon nga walay kapuslanan? Nganong gusto na usab ninyong magpaulipon niini?
10. May pinasahi pa kamong mga adlaw, mga bulan, mga panahon ug mga tuig!
11. Nabalaka ako nga basig ang tanan ko nga paghago diha kaninyo mahimong walay kapuslanan.