3. Bisan iapod-apod ko pa sa mga kabos ang tanan kong mga kabtangan, ug bisan ihalad ko ang akong lawas aron sunogon, kon wala akoy gugma, wala gihapon akoy kapuslanan.
4. Ang tawo nga nagahigugma, mapailubon, maayo sa iyang isigka-tawo, dili masinahon, dili hambogiro o garboso,
5. dili bastos, dili hakog, dili ulitan, dili madinumtanon,
6. dili malipay sa daotan kondili sa matarong,
7. sa kanunay mainantuson, sa kanunay may pagsalig ug paglaom, ug sa kanunay molahutay.
8. May kataposan ang mga pagsugilon sa pulong sa Dios, ug ang mga pagsulti sa mga pinulongan nga wala matun-i, ug ang kahibalo, apan ang gugma wala gayoy kataposan.
9. Kay ang mga butang nga atong nasayran ug ang atong pagpasabot sa pulong sa Dios dili pa gayod kompleto.
10. Apan kon moabot na ang adlaw nga mahingpit na ang tanan mawala na ang pagkadili-hingpit.
11. Sa bata pa ako, ang akong pagsulti, ang akong pagsabot, ug ang akong hunahuna binata. Apan sa dihang may buot na ako, gibiyaan ko ang binata nga paggawi.
12. Karon mora kitag nagatan-aw sa salamin nga hanap; apan moabot ang adlaw nga maklaro gayod ang tanan. Karon tipik lamang ang atong nasayran; apan moabot ang adlaw nga masayran nato ang tanan, sama sa pagkasayod sa Dios kanato.
13. Tulo ka butang ang magpadayon ug kining tulo mao ang pagsalig, paglaom, ug ang gugma. Apan ang gugma mao gayod ang labing mahinungdanon.