9. “Kinsa ka man?” nangutana siya.“Ang imong sulugoon nga si Ruth. Kay ikaw suod man nakong paryenti ug katungdanan man nimo ang pag-atiman kanako, pangasaw-a ako,” mitubag si Ruth.
10. “Panalanginan ka sa Ginoo,” mitubag si Boas. “Gipakita mo ang imong labaw pang pagkamaunongon sa panimalay niining gibuhat mo kay sa gihimo mo ngadto sa imong ugangan. Wala ka mag-apas ug batan-ong lalaki, dato man siya kon kabos.
11. Ayaw kahadlok, Day, kay ang tanan didto sa lungsod nasayod nga buotan ka nga pagkababaye. Himoon ko ang tanan mong gipangayo.
12. Matuod gayod nga ako suod nimo nga paryenti ug may kaakohan ako sa pag-atiman kanimo. Apan may tawo nga mas suod pa nga paryenti nimo kay kanako.
13. Pabilin dinhi sa tibuok nga gabii ug pagkabuntag susihon nato kon kadtong tawhana buot bang mangasawa kanimo. Kon buot siya, maayo, apan kon dili, manumpa ako atubangan sa buhing Dios nga ako mangasawa kanimo. Sigi, balik pagkatulog ug pabilin dinhi hangtod sa buntag.”
14. Busa mihigda siya sa tiilan ni Boas hangtod sa pagkabuntag. Apan mibangon siya sa wala pa mobanagbanag aron dili siya makit-an sa uban kay si Boas nagsulti man nga kinahanglan wala gayoy masayod nga mihigda siya uban kang Boas.
15. Si Boas miingon kaniya, “Dad-a ngari kanang kupo nga imong gisul-ob ug bukhara.” Gibuhat kini ni Ruth ug gibubo ni Boas ang mga 20 ka gantang nga sebada ug gitabangan niya si Ruth sa pagpas-an niini unya mipauli siya sa lungsod.
16. Miadto siya sa iyang ugangan ug giingnan siya, “Komusta na man, anak?”Gisuginlan ni Ruth si Naomi sa tanan nga gihimo ni Boas kaniya.