8. Unya miingon si Boas kang Ruth, “Day, ayaw na panghagdaw sa ubang uma. Dinhi lang pangani uban sa akong mga sulugoon nga babaye.
9. Kuyog kanila bisag asa sila mangani. Gipahimangnoan ko na ang akong mga tawo sa dili pagsamok kanimo. Kon uhawon ka, inom sa ilang kinalos nga tubig nga anaa sa mga tadyaw.”
10. Unya miyukbo si Ruth ug ang iyang nawong midapat sa yuta. Miingon siya kang Boas, “Nganong nagtagad ug naluoy ka man kanako nga usa man lamang ako ka langyaw?”
11. Si Boas mitubag, “Gisuginlan ako sa tanan nga nahimo mo alang sa imong ugangan sukad pa sa pagkamatay sa imong bana. Nasayod ako nga gibiyaan mo ang imong mga ginikanan ug ang imong nasod aron pagpuyo kauban sa katawhan nga wala mo hiilhi kaniadto.
12. Gantihan ka unta sa Ginoo tungod sa imong nahimo. Hinaot unta nga ang Ginoo, ang Dios sa Israel, nga imong gidangpan aron panalipdan ka magganti kanimo sa hingpit.”
13. Si Ruth mitubag, “Maluluy-on ka kaayo kanako ug gidasig mo ako sa malumo mong sinultihan bisan pag dili ako usa sa imong mga sulugoon.”
14. Sa pagpangaon nila, miingon si Boas kang Ruth, “Dali ngari ug pagkuhag pan ug ituslob sa bino.” Busa milingkod siya uban sa mga mamumuo ug gihatag ni Boas ang sinangag nga sebada ngadto kaniya. Mikaon siya ug nabusog ug may salin pa gani.
15. Sa pag-adto niya aron sa pagpangani, giingnan ni Boas ang iyang mga sulugoon, “Tugoti siya sa pagpanigom bisan sa mga binugkos na ug ayaw siya badlonga.