1. Ang katawhan moingon,“Ngari kamo, mamalik kita sa Ginoo,kay gipasakitan kita niya apan iya kitang ayohon;gisamaran kita niya apan karon iyang bindahian.
2. Tapos sa duha ka adlaw buhion kita niya,ug bangonon kita niya sa ikatulo nga adlaw,ug mabuhi kita uban kaniya.
3. Ilhon nato ang Ginoo.Moanhi gayod siya kanato,sama nga moabot gayod ang kabuntagon;moanhi siya sama nga ulan,sa ulan panahon sa tingpugas nga mobisibis sa yuta.”
4. Ang Ginoo miingon,“Unsa may buhaton ko kanimo, O Efraim,ingon man kanimo, O Juda?Ang imong gugma kanako sama sa gabon sa buntag,ug sa yamog nga dali rang mahanaw.
5. Busa gipadala ko nganha kaninyo ang akong mga propetauban sa akong mensahe sa silot ug kalaglagan.Ang akong hukom klaro gayod kaayo.
6. Ang akong gipangayo kaninyomao ang gugmang walay paglubad, dili ang mga halad.Ang akong gipaabot mao ang inyong pagkahibalo kanako nga inyong Dios,dili ang inyong paghalad ug mga halad nga sunogon.
7. “Apan sa diha nga misulod sila sa yuta sa Adan,gilapas nila ang kasabotan nga akong gihimo uban kanila.
8. Ang Gilead usa ka siyudad sa mga tawong daotan—mga tawo nga naduhig sa dugo.
9. Ang mga pari sama sa usa ka pundok sa mga tulisan.Mangatang silag tawo ug mopatay,bisan didto sa dalan paingon sa balaang dapit sa Siquem.Gituyo gayod nila kini paghimo.
10. Diha sa katawhan sa Israel nakita ko ang makalilisang nga buhat:labihan nilang nakahugawhugaw sa ilang kaugalingon,tungod sa ilang pagsimba sa mga diosdios.
11. “Alang kaninyo, katawhan sa Juda,nagtakda usab ako ug panahon sa pagsilot kaninyo tungod sa inyong gibuhat.