7. “May katarongan ang mga anak nga babaye ni Selofehad. Hatagi silag bahin sa kabilin sa ilang amahan.
8. Ug ingna ang katawhan sa Israel, ‘Kon mamatay ang usa ka tawo nga walay anak nga lalaki, kinahanglan nga ang iyang kabilin ihatag ngadto sa iyang mga anak nga babaye.
9. Ug kon wala siyay anak nga babaye, ihatag ang iyang kabilin ngadto sa iyang mga igsoong lalaki.
10. Ug kon wala siyay mga igsoong lalaki, maoy pasunda sa iyang kabilin ang mga igsoong lalaki sa iyang amahan.
11. Ug kon ang iyang amahan walay mga igsoong lalaki, maoy pasunda sa kabilin ang iyang labing suod nga paryenti. Mao kini ang tulomanon ug lagda nga gihatag sa Ginoo kang Moises alang sa katawhan sa Israel.’”
12. Giingnan sa Ginoo si Moises, “Tungas niining Bukid sa Abarim ug tan-awa gikan didto ang yuta nga gihatag ko sa katawhan sa Israel.
13. Ug tapos mo kini makita, mamatay ka sama sa imong igsoon nga si Aaron
14. kay gisupak man ninyo ang akong mando didto sa kamingawan sa Zin. Sa dihang nagkaguliyang ang katawhan didto sa Meriba, wala nimo ilha ang akong balaang gahom didto sa ilang atubangan.” (Kini mao ang mga tubig sa Meriba sa Cades didto sa kamingawan sa Sin.)
15. Nag-ampo si Moises,
16. “O Ginoo nga Dios, tinubdan sa tanang kinabuhi, nag-ampo ako nga magtudlo ka ug tawo nga makapangulo sa katawhan
17. ug makamando kanila aron ang imong katawhan dili mahisama sa mga karnero nga walay magbalantay.”
18. Ug miingon ang Ginoo kang Moises, “Ipatawag si Josue, ang anak ni Nun, ang tawo nga gigamhan sa espiritu ug itapion kaniya ang imong kamot.