2. Bulahan ang tawo nga wala ilhang sad-an sa Ginooug dili limbongan.
3. Sa wala ko pa isugid ang akong mga sala,naluya ako tungod sa paghinilak sa tibuok adlaw.
4. Adlaw ug gabii gisilotan mo ako;nawad-an akog umoysama sa yamog nga mauga inig-abot sa ting-init.
5. Unya gisugid ko kanimo, O Ginoo, ang akong mga salaug wala ko ililong ang mga buhat kong daotan.Gisugid ko kini kanimoug gipasaylo nimo ang tanan kong kalapasan.
6. Busa ang tanang matinud-anon mong katawhanangay mag-ampo kanimo sa panahon sa kalisod;sa dihang mobul-og ang baha sa kaguol,kini dili moabot kanila.
7. Ikaw ang tagoanan koug gilikay mo ako sa kadaot.Awiton ko ang imong pagluwas kanakokay gipanalipdan mo man ako.
8. Ang Ginoo nag-ingon,“Tudloan ug tultolan ko ikaw sa dalan nga angay mong subayon.Bantayan ug tambagan ko ikaw.
9. Ayaw pagpakabuang sama sa kabayo o mula,nga kinahanglan pang busalan ug rindahanaron mosunod kanimo.”
10. Ang daotan mag-antos pag-ayo,apan ang nagsalig sa Ginoomakabaton sa iyang gugma nga walay paglubad.
11. Paglipay ug pagmaya,kamong mga matarong tungod sa nahimo sa Ginoo!Singgit sa kalipay,kamong tanan nga nagtuman sa iyang sugo!