6. Unya milakaw ang babaye ug giingnan niya ang iyang bana, “May tawo sa Dios nga miduol kanako ug makahadlok ang iyang panagway sama sa anghel sa Dios. Wala ako mangutana kon diin siya gikan ug wala usab siya motug-an kanako sa iyang ngalan.
7. Apan gisultihan ako niya nga magmabdos ako ug manganak ug batang lalaki. Giingnan ako niya nga dili moinom ug bisan unsang bino o ilimnong makahubog ug dili mokaon ug bisan unsang kalan-ong ginadili tungod kay ang bata ihalad ngadto sa Dios ingon nga Nasareo sa tibuok niyang kinabuhi.”
8. Unya nag-ampo si Manoa sa Ginoo, “Pabalika intawon, O Ginoo, ang tawo sa Dios nga gipadala mo kanamo aron sultihan kami unsay buhaton namo sa bata inigkatawo niya.”
9. Gitubag sa Dios ang gihangyo ni Manoa ug ang iyang anghel mipakita pag-usab ngadto sa babaye samtang naglingkod kini sa uma. Niining higayona si Manoa nga iyang bana wala mahiuban kaniya.
10. Busa midagan dayon siya ug giingnan niya ang iyang bana, “Tan-awa! Ang tawo nga mipakita kanako sa miaging adlaw ania na usab.”
11. Mitindog si Manoa ug misunod sa iyang asawa. Giadto niya ang tawo ug gipangutana, “Ikaw ba kadtong nakigsulti sa akong asawa?”Ang tawo mitubag, “Oo, ako.”