26. Gipanag-iya sa Israel sulod sa 300 ka tuig ang Hesbon ug Aroer ug ang mga lungsod libot niini ug ang tanang siyudad nga kasikbit sa Suba sa Arnon. Nganong karon pa man kamo makahunahuna sa pagbawi niini?
27. Wala akoy sayop nga nabuhat kaninyo. Kamo hinuon ang nasayop sa inyong pagpakiggubat kanako. Ang Ginoo maoy maghukom kon kinsay sad-an: ang mga Israelita ba o ang mga Amonihanon?”
28. Apan ang hari sa mga Amonihanon wala manumbaling sa mensahe ni Jefta.
29. Unya gigamhan si Jefta sa espiritu sa Ginoo. Milatas siya sa Gilead ug sa Manases ug mibalik sa Mispa didto sa Gilead. Gikan didto mipadayon siya sa Ammon.
30. Si Jefta misaad sa Ginoo, “Kon padag-on mo ako sa mga Amonihanon,
31. ihalad ko ingon nga sakripisyo pinaagi sa pagsunog ang unang tawo nga mogula sa akong balay aron pagsugat kanako inig-uli ko gikan sa gubat.”
32. Busa mitabok si Jefta sa suba aron pagpakiggubat sa mga Amonihanon ug gipadaog siya sa Ginoo.
33. Misulong siya kanila gikan sa Aroer ngadto sa dapit libot sa Menit, 20 ka siyudad ang tanan, hangtod sa Abel-Keramim. Makalilisang ang pinatyanay ug gibuntog sa mga Israelita ang mga Amonihanon.
34. Sa pag-uli ni Jefta sa Mispa, gisugat siya sa iyang anak nga babaye nga nagsayaw ug nagtugtog sa tambor. Bugtong siyang anak ni Jefta.
35. Sa pagkakita ni Jefta kaniya, gigisi ni Jefta ang iyang sapot tungod sa kasubo ug miingon, “O anak ko! Gipasubo mo ako! Gisamaran mo ang akong kasingkasing! Nakapanumpa ako sa Ginoo ug dili ko gayod kini mabakwi!”