18. Busa miingon ang Ginoo,“Pamati kamo, mga kanasoran,ug tan-aw kamo sa mahitabo sa akong katawhan.
19. Pamati kamo, O tibuok kalibotan;kining maong katawhan padad-an kog katalagmannga bunga sa ilang daotang mga laraw.Wala sila magpatalinghog sa akong mga pulongug ilang gisalikway ang gitudlo ko kanila.
20. Unsaon man nako ang mga insenso nga ilang gidala kanako gikan sa Sheba,ug ang mga pahumot nga gikan sa layong nasod?Dili ko dawaton ang ilang mga halad;wala ako mahimuot sa ilang halad nga sunogon.
21. Busa ako, ang Ginoo, magbutang ug kapandulannga maoy mopalukapa niining mga tawhana.Mangamatay gayod ang mga ginikanan ug mga anak,ingon man ang ilang mga higala ug mga silingan.”
22. Nag-ingon ang Ginoo,“Moanhi ang kasundalohan nga gikan sa amihanan;nangandam na pagsulong ang usa ka gamhanang nasod nga atua sa layo.
23. Nagdala silag mga pana ug mga espada;wala silay kaluoy ug bangis sila kaayo.Sama sila sa nagdahunog nga dagat;nagkabayo sila ug andam na aron pag-ataki sa Sion.”
24. Miingon ang katawhan sa Jerusalem,“Nakabalita kami bahin niiniug nawad-ag umoy ang among mga kamot;nangurog kami sa kahadlok ug kasakitsama sa kasakit nga bation sa babayeng nagbati.
25. Dili kami mangahas sa paglakaw ug layo o pagsuroy sa kadalanan,kay armado ang mga kaaway ug peligro bisan asa.”
26. Nag-ingon ang Ginoo,“Busa pagsul-ob kamog bisting sakoug ligid kamo sa abo, O katawhan ko!Pagbangotan kamo sama sa namatyag bugtong anak,kay ang moanhi aron paglaglag kaninyo mokalit pag-ataki.