24. Babilonia, nalit-ag ka sa laang nga giandam ko kanimo sa tago. Nakaplagan ug hidakpan ka kay nakig-away ka man kanako.
25. Giablihan ko ang butanganan sa akong mga hinagiban ug gihabwa ko kini tungod sa akong kasuko, kay ako, ang Ginoong Dios nga Labing Gamhanan, may buluhaton man sa Babilonia.
26. Atakiha siya sa tanang dapit! Lungkaba ang kamalig sa trigo! Tumpia ang tinulis sama sa tinumping trigo. Gun-oba ang siyudad ug laglaga ang tanan nga anaa kaniya!
27. Patya ang tanan niyang mga sundalo! Ihawa sila! Pagkamakaluluoy sa katawhan sa Babilonia! Miabot na ang panahon sa pagsilot kanila!”(
28. Ang mga layas gikan sa Babilonia miadto sa Sion ug nagsugilon sa makalilisang nga panimalos sa Ginoo nga atong Dios tungod sa gibuhat sa taga-Babilonia ngadto sa iyang Templo.)
29. “Mandoi ang mga batid mopana sa pagsulong sa Babilonia. Paadtoa didto ang maantigong mogamit sa pana. Liboti ninyo ang siyudad ug siguroha nga wala gayoy makaikyas. Pabayra siya sa tanang daotan nga iyang nabuhat ug siloti siya sama sa iyang pagpaantos sa uban kay mapagarbohon siyang misukol kanako nga balaang Dios sa Israel.
30. Niining paagiha ang iyang mga batan-ong lalaki pamatyon diha sa kadalanan sa siyudad ug malaglag nianang adlawa ang tanan niyang mga sundalo. Ako, ang Ginoo, maoy nagsulti niini.
31. “Babilonia, garboso ka ra kaayo busa ako, ang Ginoong Dios nga Labing Gamhanan, nakig-away kanimo! Miabot na ang panahon sa pagsilot ko kanimo.
32. Napukan ang imong mapahitas-ong katawhan ug walay makatabang pagbangon kanimo. Sunogon ko ang imong mga siyudad ug laglagon ko ang tanan sa imong palibot.”
33. Nag-ingon ang Ginoo nga Labing Gamhanan, “Gidaugdaog ang katawhan sa Israel ug sa Juda. Gibantayan sila pag-ayo sa nagbihag kanila ug dili sila buhian.