20. Miingon ang Ginoo,“Ingna ang mga kaliwat ni Jacob ug ang katawhan sa Juda:
21. Pamati kamong mga buangbuang ug walay buot nga katawhan,nga may mga mata apan dili makakita,ug may mga dalunggan apan dili makadungog.
22. Ako, ang Ginoo, mangutana kaninyo:Nganong wala man kamoy kahadlok kanako?Nganong dili man kamo mokurog sa akong atubangan?Ako ang nagbutang sa baybayon ingon nga utlanan sa dagat,ug dili gayod kini molapas niini.Bisan pag modagko ug magdahunog ang mga balod,dili gihapon kini molapas sa baybayon.
23. Apan kamong katawhangahian gayod ug ulo ug masupilon;gitalikdan ug gibiyaan ninyo ako.
24. Wala gayod kaninyoy nakahunahuna sa pag-ingon,‘Kahadlokan ta ang Ginoo nga atong Diosnga nagpaulan kon ting-ulan, ingon man sa tingpugas,ug naghatag kanatog abot matag tuig.’
25. Apan ang inyong kadaotan ug pagkamakasasalanakapahilayo niining kaayohan gikan kaninyo.
26. “Daghang daotan sa akong katawhan;sama sila sa mga manlilit-ag ug mga langgam,apan ang buot nilang lit-agon mao ang mga tawo.
27. Sama sa mga halwa nga napuno ug mga langgam,ang ilang mga balay usab napuno sa ilang mga tinikasan.Tungod niini,nangadato ug nagamhanan sila,
28. ug busog kanunay ug nanambok.Walay kinutoban ang ilang pagkadaotan;gihikawan nila sa hustisya ang mga ilo ug ang mga dinaugdaog.
29. “Apan silotan ko sila tungod niini;panimaslan ko kining nasora;ako, ang Ginoo, ang nag-ingon niini.
30. Usa ka makuyaw ug makalilisang nga butang ang nahitabo dinhi niining nasora.