13. Busa ako, ang Ginoo, nag-ingon:“Pangutan-a ang tanang kanasoran.May nahitabo bang sama niini sukad-masukad?Ngil-ad kaayo ang gibuhat sa Israel!
14. Kawad-an bag yelo ang tumoy sa kabukiran sa Lebanon?Kahubsan ba ang mga sapa niini?
15. Apan ang akong katawhan nahikalimot kanako!Nagsunog silag mga insenso ngadto sa mga diosdios.Nahisukamod silaug wala na sila mosubay sa naandan nga dalan.Lain nang mga agianan ang ilang gisubay.
16. Gihimo nilang kalisangan ug talamayon kining nasora hangtod sa kahangtoran.Ang tanang moagi niini malisang sa ilang makita ug magpanglingo.
17. Patibulaagon ko ang akong katawhan atubangan sa ilang mga kaawaysama sa abog nga gipadpad sa timog.Talikdan ko silaug dili ko sila tabangan kon moabot kanila ang mga katalagman.”
18. Unya miingon ang katawhan, “Sigi! Hiposon ta si Jeremias! Kabsan ba gud kitag mga pari nga makatudlo kanato o mga tawong maalamon nga makatambag kanato o mga propeta nga mosangyaw sa gisulti sa Dios? Dili! Pasakaan ta siyag sumbong ug dili na kita mamati sa iyang isulti.”
19. Busa nag-ampo ako, “O Ginoo, pamatia intawon kining isulti ko kanimo ingon man ang gipanulti sa akong mga kaaway batok kanako.
20. Daotan ba diay ang balos sa kaayo? Apan naghimo silag lit-ag alang kanako. Hinumdomi nga midangop ako kanimo aron paghangyo kanimo nga hunongon mo unta ang imong kasuko kanila.
21. Apan karon, O Ginoo, pamatya ang ilang mga anak pinaagi sa gutom ug sa gubat. Mawad-an untag bana ug mga anak ang mga asawa. Mangamatay unta sa sakit ang mga lalaking hamtong ug mangamatay unta sa gubat ang mga batan-on!
22. Ipaguba sa mga tawong daotan ang ilang kabalayan sa kalit lamang ug pasinggita sila sa kalisang! Naggahong sila alang kanako ug nagtaod silag mga lit-ag aron pagbitik kanako.