1. Nag-ingon ang Ginoo, “Katawhan sa Juda, gisulat na ang inyong mga sala pinaagi sa puthaw nga pluma. Nahisilsil na kini diha sa inyong mga kasingkasing pinaagi sa diyamante ug gikulit diha sa mga sungaysungay sa inyong mga halaran.
2. Wala kamo malimot sa inyong mga anak sama nga wala kamo malimot sa mga halaran ug sa mga sagradong haligi nga gitarok alang sa diosa nga si Asera tupad sa matag buhing kahoy diha sa kabungtoran
3. ug sa kabukiran. Ipailog ko sa inyong mga kaaway ang tanan ninyong mga bahandi ug katigayonan tungod sa nagkalainlaing sala nga inyong nabuhat sa tibuok nasod.
4. Talikdan ninyo ang yuta nga gihatag ko kaninyo. Himoon ko kamong ulipon sa inyong mga kaaway didto sa nasod nga wala ninyo masinati kay ang akong kasuko sama sa kalayo nga mosilaob hangtod sa hangtod.”
5. Nag-ingon ang Ginoo,“Silotan ko ang tawo nga motalikod kanakoug mosalig hinuon sa mga tawo ug sa kusog sa tawo.
6. Sama siya sa usa ka sampinit sa disertonga nagtubo sa ugang yuta,o sa yuta nga parat diin walay laing tanom nga moturok;wala gayoy maayo nga maangkon niya.
7. “Apan panalanginan koang tawo nga mosalig kanako.
8. Mahisama siya sa kahoy duol sa tubig;mokuyanap ang mga gamot niini ngadto sa sapa.Dili siya mabalaka kon ting-init nakay dili malawos ang iyang mga dahon.Kon dili moulan dili gihapon siya mabalakaug magsigi siyag pamunga.
9. “Kinsa may makatukib sa kasingkasing sa tawo?Walay molabaw niini kamalimbongonug labihan kini kadaotan.
10. Ako, ang Ginoo, nagsusi sa hunahunaug nag-usisa sa kasingkasing sa tawo.Gantihan ko ang tawo sumalasa iyang binuhatan ug sa iyang pagkinabuhi.”
11. Ang tawo nga nakasapi pinaagi sa limbongsama sa langgam nga naglumlom sa itlog nga dili iya.Bisan batan-on pa siya,mawala na kaniya ang iyang bahandi,ug sa kataposan mahimo siyang buangbuang.